ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
ΤΑΣΟΣ ΘΩΜΑΣ
Δεν ξέρω αν κάποιοι έχουν αποφασίσει πως πρέπει η Θεσσαλονίκη να αποδώσει όλες τις αποτυχίες της στο παλιό ποδοσφαιρικό αφήγημα της «κακιάς» Αθήνας, αλλά, τελευταία, παρατηρώ μια επικίνδυνη τάση.
Στον προ Σαββίδη ΠΑΟΚ, για παράδειγμα, παράγοντες, δημοσιογράφοι και εφημερίδες πόνταραν «χοντρά» σε αυτό το αφήγημα. Με αυτόν τον τρόπο, κέρδιζαν δημοφιλία, αναγνωρισιμότητα, χρήματα και, βεβαίως, την παραμονή τους σε πόστα που πιθανώς δεν έπρεπε ποτέ να κατέχουν. Εννοείται πως κανένα αφήγημα δεν επιλέγεται τυχαία. Για να «πουλήσει», πρέπει να έχει μέσα του ψήγματα αληθείας, πρέπει να «μασκαρεύει» το ειδικό σε γενικό, να αλλοιώνει χωρίς να παραποιεί πλήρως την πραγματικότητα.
Να σου, λοιπόν, που βλέπουμε πάλι μπροστά μας το «υδροκέφαλο» κράτος και τη Θεσσαλονίκη των «γιγαντιαίων δυνατοτήτων» που «πνίγεται» από κάποιους κακούς ανθρώπους, που δεν θέλουν την προκοπή της πόλης μας. Εννοείται το συγκεκριμένο αφήγημα έχει πολλά και υπέροχα λόγια να πει για τα κατά τόπους «μαγαζιά» της Θεσσαλονίκης, είτε πρόκειται για μεγάλες δομές, είτε για μικρότερες.
Καλό θα ήταν να σοβαρευτούμε λίγο και να πάψουμε να κρύβουμε δικές μας ανεπάρκειες -οικονομικές, τεχνοκρατικές, οραματικές- πίσω από φανταστικούς ή και υπαρκτούς αντιπάλους.
Βεβαίως και ουδείς δεν μπορεί να παραβλέψει τα γεγονότα. Η υπερσυγκέντρωση πόρων, επενδύσεων και εξουσιών στην Αθήνα αποτελεί ένα χρόνιο ζήτημα, που η κεντρική εξουσία ουδέποτε αντιμετώπισε ως πραγματικό πρόβλημα, και δεν θα αρχίσει τώρα, επειδή ο τάδε ή ο δείνα μαγεύτηκε από το ηλιοβασίλεμα στο Θερμαϊκό.
Όσοι έχουν δημόσιο λόγο, δημόσιο αξίωμα ή τελοσπάντων με κάποιο τρόπο ασκούν κάποια επιρροή στη Θεσσαλονίκη πρέπει να αντιληφθούν, τάχιστα, πως η συντριπτική πλειοψηφία των ενεργών επαγγελματιών της Θεσσαλονίκης βρίσκουν αυτό τον τρόπο σκέψης αποκρουστικό.
Αυτή η «οσμή ναφθαλίνης» που αναδύεται τελευταία έχει ίσως περισσότερο να κάνει με το ξαφνικό ενδιαφέρον που προκαλεί η πόλη, καθώς πλέον κάτι κινείται. Κι όχι μόνο υπογείως με το Μετρό, αλλά και… υπεργείως με το Fly-Over. Οι Θεσσαλονικείς ευτυχώς δεν είναι κουτοί. Η γενιά που δραστηριοποιείται αυτή τη στιγμή στην πόλη έχει ζήσει καταστάσεις οικονομικά άγριες. Έχει δει να χάνονται σταθερές, εν μια νυκτί, με την πόλη να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι στο Θερμαϊκό.
Γι’ αυτό και δεν την συγκινούν τα μελοδράματα, ούτε αφήνει στο απυρόβλητο όσους θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές, από τους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες μέχρι τα Πανεπιστήμια και τους σοβαρούς επιχειρηματίες που έχουμε. Δεν θέλει γκρίνια και διαμαρτυρία, αλλά δράση και παραγωγή ιδεών, οραμάτων και πάνω από όλα λύσεων.
Όσοι πάλεψαν με νύχια και με δόντια ώστε να μείνει η πόλη ζωντανή στα χρόνια της μεγάλης εγκατάλειψης γνωρίζουν πως οι πληγές δεν έχουν κλείσει. Να εξηγούμαστε όμως, η θυματοποίηση, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο μαζί με τις καθυστερήσεις για το Μετρό, το παλιό λιμάνι χωρίς πλοία, το παρατημένο αεροδρόμιο, τα λουκέτα, τα 150 «σαπάκια» του ΟΑΣΘ, τις 15 μέρες χωρίς νερό και θέρμανση κι όλα αυτά που σφράγισαν τη ζωή στη Θεσσαλονίκη τα πολύ κοντινά περασμένα χρόνια.
Οι αυτόκλητοι υπέρμαχοι της Θεσσαλονίκης, όπου κι αν κατοικούν, ας κρατήσουν τις εμμονές του παρελθόντος μακριά από μια πόλη που απαιτεί πάνω από όλα σεβασμό και στρατηγική. Στρατηγική που καλείται και οφείλει να χαράξει με δικές της δυνάμεις. Χωρίς άλλα μεγάλα λόγια, χωρίς σωτήρες και άτοπους αναχρονισμούς ή ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Με ένα νέο δυναμικό, εξωστρεφή χαρακτήρα που θα τιμά την Ιστορία αλλά θα κοιτάζει στο μέλλον. Όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν, ας κάνουν χώρο στους υπόλοιπους.
