Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Alzheimer’s & Dementia υποδηλώνει ότι οι παντρεμένοι είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν άνοια σε σχέση με τους ανύπαντρους και τους διαζευγμένους.
Ερευνητές από το Ιατρικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου της Πολιτείας της Φλόριντα και το Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ παρακολούθησαν περισσότερους από 24.000 συμμετέχοντες, ηλικίας 50 έως 104 ετών, για διάστημα έως και 18 ετών. Κάθε συμμετέχων -είτε ήταν παντρεμένος, χήρος, διαζευγμένος ή δεν είχε παντρευτεί ποτέ- ξεκίνησε τη μελέτη χωρίς άνοια, αν και ορισμένοι παρουσίαζαν ήπια γνωστική εξασθένηση.
Τι έδειξε η έρευνα για την άνοια
Οι συμμετέχοντες εντάχθηκαν στη μελέτη από 42 διαφορετικά Ερευνητικά Κέντρα για τη Νόσο Αλτσχάιμερ στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Medical Xpress, και υποβάλλονταν σε ετήσιες νευροψυχολογικές αξιολογήσεις και κλινικές εξετάσεις.
Το πιο κρίσιμο εύρημα της ερευνητικής ομάδας ήταν ότι ποσοστό 21,9% τόσο των παντρεμένων όσο και των χήρων συμμετεχόντων ανέπτυξαν άνοια, Αλτσχάιμερ ή άνοια με σωμάτια Lewy κατά τη διάρκεια της μελέτης, ενώ μόνο το 12,8% των διαζευγμένων και το 12,4% των ατόμων που δεν είχαν ποτέ παντρευτεί εμφάνισαν την ίδια πορεία.
Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ότι τα ευρήματα παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό σταθερά, ανεξάρτητα από παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η φυλή, το μορφωτικό επίπεδο, οι επιλογές στον τρόπο ζωής και άλλες μεταβλητές που σχετίζονται με τη σωματική και ψυχική υγεία.
Σε εκείνους που έμειναν χήροι κατά τη διάρκεια της μελέτης διαπιστώθηκε ότι είχαν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν άνοια σε σχέση με όσους παρέμειναν παντρεμένοι σε όλη τη διάρκεια.
Αντίστοιχα, ακόμη και για συμμετέχοντες που ξεκίνησαν τη μελέτη με ήπια γνωστική εξασθένηση, η ομάδα των ανύπαντρων είχε ξανά μικρότερη πιθανότητα να εξελιχθεί σε κλινικά διαγνωσμένη άνοια.
Επιπλέον, οι άγαμοι άνδρες εμφάνισαν τον χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας από όλες τις ομάδες.
Στο γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, η μελέτη δεν έδωσε κάποια απάντηση.
Υπήρξαν διάφορες θεωρίες, μεταξύ αυτών ότι τα άτομα χωρίς σύζυγο διατηρούν πιο ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς με φίλους και την κοινότητά τους, καθώς και ότι αναγκάζονται να είναι πιο αυτόνομα και ανεξάρτητα, και, γενικά, υιοθετούν πιο υγιεινές επιλογές στη ζωή τους.
«Οι παντρεμένοι τείνουν να έχουν λιγότερη κοινωνική διάδραση και συμμετέχουν σε λιγότερες και χαμηλότερης ποιότητας κοινωνικές αλληλεπιδράσεις σε σχέση με τους ανύπαντρους. Αυτές οι θετικές πτυχές της κοινωνικότητας ενδέχεται να λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες έναντι της άνοιας με την πάροδο του χρόνου».
Γράφοντας στο Psychology Today, η Dr Bella DePaulo, ειδικός σε θέματα που αφορούν τους single και συγγραφέας του βιβλίου Single at Heart, σημειώνει ότι οι ανύπαντροι «ενδέχεται να έχουν ψυχολογικά πιο πλούσιες ζωές, με ποικιλία από ενδιαφέρουσες και μοναδικές εμπειρίες». «Το να ζει κανείς μια τέτοια ζωή μπορεί πράγματι να βοηθά στο να διατηρείται διανοητικά οξυδερκής», προσθέτει.
Πηγή: iefimerida.gr
