Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Μια ιδιαίτερη performance που πραγματεύεται το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών παρουσιάζεται από σήμερα μέχρι και τις 2/3 στο Metropolitan the Urban Theater(Αλ Φλέμινγκ 2, τηλ Τηλέφωνο: 2311 284 773). Είναι το «Contaminated» (ολλανδ.: Besmet) από την διεθνή καλλιτέχνιδα Θεοδώρα Κώτση-Φελίτσι σε συνεργασία με τον Ολλανδικό Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό Ilysia Foundation.
Η δημιουργός ενώνοντας προσωπικά βιώματα με τη μακροχρόνια έρευνά της ξέρει πώς να αντιμετωπίζει το τραύμα και την επανατραυματοποίηση με σοβαρότητα, αλλά και με την απαραίτητη παιγνιώδη και ανάλαφρη διάθεση. Αυτό το πετυχαίνει μεταξύ άλλων, μέσα από έναν συνδυασμό της τέχνης του χορού, της ποίησης, του θεάτρου σκιών και του τροχού Cyr που προέρχεται από το τσίρκο. Απαντώντας σε ερωτήσεις μας τόνισε πως «η κοινωνία έχει αρχίσει να ευαισθητοποιείται σε ζητήματα κακοποίησης ως προς την αναγνώριση αυτών, αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο».
Είπε πως «η βία κατά των θηλυκοτήτων είναι και ήταν μεγάλο και παγκόσμιο πρόβλημα» και πρόσθεσε πως «Η Τέχνη είναι θεραπευτική».
-Contaminated σημαίνει μολυσμένος. Γιατί επιλέξατε αυτή την λέξη για την παράσταση;
-Ο τίτλος κατά κύριο λόγο έχει βασιστεί επάνω σε μια από της συνεντεύξεις που είχα κάνει με έναν θεραπευτή εξιδεικευμένο στο τραύμα. Μιλώντας για το σύστημα ψυχικής υγείας εκείνος έκανε νύξη για δυσλειτουργικές πλευρές τους συστήματος αποκαλώντας τες «μόλυνση» (Besmet στα Ολλανδικά,) γιατί μπορούν να επεκταθούν σαν έναν ιό που θα μολύνει ολόκληρο το σύστημα. Αυτό μπορεί να ισχύσει για όλα τα συστήματα, κοινωνικά, υγείας ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο. Θεωρήσαμε ότι τόσο ο ολλανδικός όσο και ο αγγλικός όρος, είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό σε αντίθεση με τον ελληνικό.
-Γιατί υπάρχει έξαρση τα τελευταία χρόνια της βίας κατά των γυναικών;
-Θεωρώ ότι η βία κατά των θηλυκοτήτων είναι και ήταν μεγάλο και παγκόσμιο πρόβλημα. Το γεγονός ότι δεν ήταν πάντα στο προσκήνιο της επικαιρότητας έχει να κάνει με την συνειδητότητα της κοινωνίας. Όσο μεγαλύτερη η επίγνωση σε κάποια πράγματα, τόσο πιο εύκολα φωτίζουμε αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε.
-Είναι ευαισθητοποιημένη η κοινωνία;
-Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η κοινωνία έχει αρχίσει να ευαισθητοποιείται σε ζητήματα κακοποιήσης ως προς την αναγνώριση αυτών, αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο. Τόσο η επιστημονική όσο και εμπειρική γνώση που έχουμε συγκεντρωτικά, σχετικά με το τραύμα δεν έχει ενσωματωθεί ούτε στην κοινωνία, ούτε στην παιδεία και κατ’ επέκταση ούτε στην πολιτεία. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με βασικές ελλείψεις όσον αναφορά τα θέματα προστασίας και φροντίδας κακοποιημένων ατόμων. Η ανάγκη δομημένου και πολύ καλά μελετημένου συστήματος που θα πλαισιώνει τα κακοποιημένα άτομα παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα.
-Πόσο δύσκολο ήταν να προσεγγίσετε το θέμα, δεδομένου πως έχετε προσωπικά βιώματα;
-Παρόλο που είχα κάνει πολύ μεγάλη διαχείριση πριν ξεκινήσω την δημιουργία της performance, η όλη διαδικασία μέχρι να ανέβει το έργο ήταν για εμένα μια συνεχής επαναδιαπραγμάτευση του τραύματος . Αυτό ήταν κάτι που είχα προβλέψει. Όλοι οι συντελεστές του έργου επιλέχθηκαν με πολύ μεγάλη προσοχή. Ο καθένας λειτούργησε υποστηρικτικά με μεγάλο σεβασμό και φροντίδα, αφήνοντας μου όσο χώρο και χρόνο χρειαζόμουν για να το διαχειριστώ. Αυτή είναι πραγματικά η ετυμολογία της ενδυνάμωσης.
-Ποιο είναι το πιο δύσκολο βήμα για να πάει ένα θύμα κακοποίησης μπροστά και να αφήσει πίσω του μια κακοποιητική συμπεριφορά;
-Κάθε βήμα που κάνεις μπροστά θα σε φέρνει πάλι αντιμέτωπο με διαφορετικές πτυχές του τραύματος. Η ουσία είναι να αρχίσει κάποιος σιγά σιγά να αναγνωρίσει αυτές τις πτυχές ώστε να τις διαχειριστεί και να της εντάξει στο «όλο» έτσι. Έτσι θα μπορέσει να αποκατασταθεί η ισορροπία
-Πώς βοηθά η τέχνη σε ευαίσθητα ζητήματα;
-Η Τέχνη είναι θεραπευτική γιατί σου δίνει την δυνατότητα να νιώσεις ελεύθερος, θέτεις τα δικά σου όρια και φτιάχνεις τις δικές σου προϋποθέσεις. Η δημιουργία για εμένα είναι αυτό που με κρατά στην ροή της ζωής, είναι μια διαρκής αναζήτηση μιας νέας ισορροπίας που οδηγεί σε μία νέα συνθήκη. Ακόμα και όταν το αποτέλεσμα δεν μας αρέσει η συνθήκη δεν αποτυχαίνει γιατί σου δείχνει μια άλλη οπτική της πραγματικότητας αλλά και του ίδιου σου του εαυτού. Η τέχνη μπορεί να γίνει καθρέπτης που αντικατοπτρίζονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μιας κοινωνία. Κάποιοι θα τα δουν, κάποιοι άλλοι ίσως όχι και κάποιοι θα δουν μέχρι εκεί που αντέχουν.
-Στην πρεμιέρα της παράστασης θα γίνει και μια ανοιχτή συζήτηση. Μιλήστε μας για αυτή την εκδήλωση…
-Η ομιλία που θα κάνω μαζί με την Ασπασία Θεοχάρη είναι βασισμένη επάνω στο έργο, που έχει σαν στόχο την αφήγηση του τραύματος από το Α έως το Ω. Θα μιλήσουμε εκτενέστερα για το φάσμα του τραύματος: τι το δημιουργεί, τον επανατραυματισμό, τον ρόλο της ντροπής και της ενοχής, αλλά θα επεκταθούμε και στα συστήματα προστασίας και ουσιαστικής φροντίδας από ένα τραύμα.
*Παραστάσεις: 21,22, 23, 28 Φεβρουαρίου και 1,2 Μαρτίου 2025 στις 21:00. Είσοδος 17, 12 και 10 ευρώ. Αγορά εισιτηρίων μέσω flextickets και στο ταμείο του θεάτρου.
*Με αφορμή την πρεμιέρα του έργου, η Πρεσβεία του Βασιλείου της Ολλανδίας διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση στις 21 Φεβρουαρίου στις 19:00, με την καλλιτέχνιδα, η οποία θα μιλήσει τόσο για το έργο όσο και τις εμπειρίες της στο θέμα της βίας κατά των γυναικών. Την συζήτηση θα συντονίσει η Άσπα Θεοχάρη, Δικηγόρος και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
- Χωρίς νερό για 6 ώρες αύριο μεγάλη περιοχή στην ανατολική Θεσσαλονίκη
- Θεσσαλονίκη: «Μπλόκο» σε λεωφορεία από ΙΧ που είχαν παρκάρει παράνομα – Δείτε βίντεο
- Ταξίδι – εξπρές Μητσοτάκη στις ΗΠΑ: Για ιατρικούς λόγους οικογενειακού προσώπου
- Σοβαρό οπαδικό επεισόδιο στην Έδεσσα - Πέντε συλλήψεις και τρεις τραυματίες
