Του Γιώργου Καλλίνη
Μέσα σε μια Ευρώπη αυστηρή, στα όρια της αντιδημοκρατικότητας, ήταν γνωστό ότι τα περιθώρια ελιγμών ήταν ελάχιστα. Γι’ αυτό ο πρώτος μήνας της κυβέρνησης ήταν σαν μια επικίνδυνη σχοινοβασία. Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, θα πρέπει με πολύ προσοχή να αποκωδικοποιούμε τις ακροβασίες της κυβέρνησης και της διαπραγμάτευσής της.
Αποτέλεσμα; Η διαπραγμάτευση πέτυχε, γιατί αυτό που ζήτησε η κυβέρνηση ήταν χρόνος. Και πήρε 4 μήνες. Η νέα κυβέρνηση πέτυχε μια παράταση χωρίς άμεση απειλή νέων μέτρων. Πέτυχε όμως έναν συμβιβασμό και όχι μια οριστική νίκη, στην οποία ίσως κάποιοι ήλπιζαν.
Έχουμε λοιπόν 4 μήνες να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων που θα βοηθήσει πραγματικά την οικονομία και την κοινωνία. Η μοίρα μας, υπό αυτή την έννοια, είναι στα χέρια μας. Από την άλλη, το περιθώριο ελιγμών που μας άφησε η συμφωνία είναι πολύ μικρό, όντως. Το σημαντικό βέβαια να αξιολογήσουμε είναι εάν ο χρόνος κυλάει υπέρ ή κατά μας. Εάν έχουμε πρόβλημα χρηματοδότησης της λειτουργίας του κράτους ή αποπληρωμής των δανείων, τότε προφανώς θα χρειαστούμε νέα βοήθεια, η οποία θα συνοδεύεται από νέα μέτρα.
Εάν όμως, η κυβέρνηση βρει χρήματα, όπως είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει, τότε οι 4 μήνες μόνο καλό μπορούν να μας κάνουν, γιατί θα μπορέσει να οργανωθεί, να αναπτύξει τους μηχανισμούς της και να καταθέσει τα πρώτα νομοσχέδια. Μάλιστα, θα παίξει και το μεγάλο της στοίχημα: Μπορεί να πολεμήσει καλύτερα τη φοροδιαφυγή και να ανακουφίσει τους φτωχότερους;
Τώρα στα αρνητικά. Ο προεκλογικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε πλέον να δημιουργεί προβλήματα μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα. Πολλοί δεν έμειναν ευχαριστημένοι από την τελική συμφωνία και μάλιστα υπαινίχθηκαν ότι δεν θα την ψηφίσουν. Αναμένουμε να δούμε πώς θα μπορέσει να ισορροπήσει την κυβερνητική ομάδα ο πρωθυπουργός για να μη δεχθεί τρικλοποδιά εκ των έσω.
Επίσης, ήδη ακούγεται ότι έχουμε μια οφειλή στο ΔΝΤ που δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε. Από στόματος Βαρουφάκη, ακούστηκαν οι εξής λέξεις: «Οι εταίροι δεν θα αφήσουν να υπονομευθεί η προσπάθεια η οποία έγινε για ένα πολύ μικρό ποσό που οφείλεται στο ΔΝΤ». Δύο πράγματα. Πρώτον, αν μετά από αυτή τη διαπραγμάτευση οι Ευρωπαίοι μας αφήσουν ξεκρέμαστους, θα μιλάμε για μια τεράστια ιστορική ανηθικότητα. Δεύτερον, όταν ακούς τον υπουργό οικονομικών σου να μιλάει με τέτοια ασάφεια, ε, όσο να πεις σε πιάνει μια ανησυχία! Όσα ακούγονται για τρίτο μνημόνιο, προς το παρόν είναι εντελώς υποθετικά και δεν χρήζουν σχολιασμού.
Υπομονή λοιπόν γιατί ο χρόνος που κερδίσαμε είναι ο καλύτερος γιατρός αλλά και πολύ προσοχή, γιατί ο καιρός είναι γρήγορος και φεύγει!
