Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Να ξεκινήσουμε με τα καλά. Η κυβέρνηση Τσίπρα κατάφερε: 1) να ακυρώσει τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για απλησίαστα πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό δεν είναι κάτι απλό. Αν η Ελλάδα όφειλε να φτάσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% και στο 4,5% του ΑΕΠ θα οδηγούμασταν στην απόλυτη αφαίμαξη και κατάρρευση του ελληνικού λαού. 2) Έθεσε για πρώτη φορά το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης στους Ευρωπαίους. Ναι, αναφέρεται στην ακραία φτώχεια, αλλά είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη – έστω και έμμεσα – αναγνωρίζει αυτή την κρίση, κάτι που προφανώς δεν την συμφέρει. Πολύ καλύτερα «πουλάει» το success story για να διαιωνίσεις μία αποτυχημένη αλλά κερδοφόρα (για την Γερμανία) πολιτική. 3) Θέτει το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων επί τάπητος και ουσιαστικά δηλώνει πως δεν μπορεί να αποδεχτεί το «ξεχαρβάλωμα» που έφεραν τα μνημόνια.
Στα συν πάει και το γεγονός πως ενταφιάστηκε το μεγαλύτερο κομμάτι από το μέιλ Χαρδούβελη. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως αν εκλέγονταν οι Σαμαράς και Βενιζέλος αυτό το μέιλ θα εφαρμοζόταν. Ένα μέιλ που προ των εκλογών, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αρνούνταν την ύπαρξή του, για να έρθουν τώρα και να συγκρίνουν τη νέα συμφωνία με όσα αυτό προέβλεπε. Αστεία πράγματα με τα οποία κανείς δεν έχει το χρόνο να ασχοληθεί. Ας τα αφήσουμε για να περάσουμε στα αρνητικά της συμφωνίας και την επόμενη μέρα.
Στα αρνητικά λοιπόν: 1) Όλες, μα όλες οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης τίθενται σε διαβούλευση με τους Ευρωπαίους. Οι κομβικοί νόμοι με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι συνώνυμος, ώστε να συνεχίσει να έχει λαϊκή στήριξη, παραπέμπονται στο μέλλον. Και εδώ τίθεται απειλητικά το ερώτημα: Υπάρχει έστω και μία συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη, η οποία εφαρμόστηκε «ελαφρύτερα» απ’ ό,τι προέβλεπε; Υπήρξε, δηλαδή, κάποια συμφωνία που έστω λόγω της εξάντλησης του ελληνικού λαού να αναπροσαρμοζόταν ευνοϊκά για τη χώρα μας;
Πιστεύει δηλαδή κανείς πως επειδή ο Τσίπρας θα χτυπήσει τη φοροαποφυγή θα εγκρίνει η Γερμανία του Σόιμπλε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751; Πως θα εγκρίνει το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ;
Ας μην ξεχνάμε το πρόσφατο παρελθόν: Κάθε φορά που η χώρα μας ήταν να λάβει την εκάστοτε δόση υπήρχαν νέοι εκβιασμοί, νέες απαιτήσεις και νέες δεσμεύσεις. Λίγη σημασία είχε το γεγονός πως αυτά τα λεφτά πήγαιναν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στις τράπεζες Γαλλίας και Γερμανίας. Όσο το Βερολίνο έβλεπε πως οι τρεις ελληνικές κυβερνήσεις υποχωρούσαν, ζητούσε κι άλλα, γνωρίζοντας πως η Αθήνα δεν είχε άλλη επιλογή από την αποδοχή των δικών της όρων.
Εκτός αν κάποιος νομίζει πως η Γερμανία της Ζίμενς και των βιομηχανιών όπου αγοράζαμε τα υποβρύχια που έγερναν είχε μεγάλη καούρα να παταχθεί η διαφθορά στην Ελλάδα και μας τιμωρούσε επειδή δεν πιάναμε τους δικούς της ανθρώπους.
2) Κανένα πρόβλημα δεν έχουν οι Γερμανοί με τις γενικότητες της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ. Ο λόγος είναι απλός: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβαλε στη συμφωνία τα κοστολογημένα μέτρα από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Έτσι, οι Γερμανοί πλέον έχουν τέσσερις μήνες για να παίξουν το αγαπημένο τους παιχνίδι. Θα αρνούνται κάθε πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να φτάσουμε στη λήξη των 4 μηνών και μία κυβέρνηση με ανάγκη για λεφτά να εμφανιστεί πιο αδύναμη μπροστά της. Τότε, δεν θα υπάρχει καν το μόνο συνεπές διαπραγματευτικό ατού της κυβέρνησης: Ο ελληνικός λαός που στήριξε όλα τα κρίσιμα βράδια.
Φαίνεται ήδη πως η γερμανική κυβέρνηση διατηρεί την σκληρή γραμμή που χάραξε ο Σόιμπλε προς την Ελλάδα. Μόλις χθες, ισχυρά γερμανικά λόμπι ζητούσαν από την κυβέρνηση να μην ξοδέψει ούτε σεντ για την Ελλάδα, ενώ οι «σκληροί» Βαυαροί έλεγαν πως μία νέα συμφωνία με την Αθήνα θα είναι «προδοσία» των Γερμανών ψηφοφόρων. Οι νέοι εκβιασμοί, λοιπόν, είναι μπροστά μας.
