Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Ο όρος «LuxLeaks» αποτελεί την τρόπον τινά κωδική ονομασία για το μεγάλο σκάνδαλο φοροαποφυγής που έφερε στο φως της δημοσιότητας η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων πριν από περίπου μία εβδομάδα. Χρησιμοποιούμε τον όρο «φοροαποφυγή» αντί της «φοροδιαφυγής» διότι πρόκειται για ένα εντελώς νόμιμο, αλλά πέρα για πέρα ανήθικο, σύστημα, μέσω του οποίου μεγάλες εταιρίες μπορούν να συνάπτουν ειδικές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να φορολογούνται με εξαιρετικά ελαφρυμένο συντελεστή. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις καταδεικνύουν πως το Δουκάτο του Λουξεμβούργου είχε συνάψει τέτοιου είδους συμφωνίες με πολλές εταιρίες ανά τον κόσμο, οι οποίες επί της ουσίας μετέφεραν στο Λουξεμβούργο τη φορολόγηση των κερδών τους, αποφεύγοντας να φορολογηθούν στις χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά. Προεξέχοντα ρόλο στο σκάνδαλο αυτό διαδραμάτισε η ελεγκτική εταιρία «PricewaterhouseCoopers», η οποία ανέλαβε για πλήθος εταιριών τον καταρτισμό και την υλοποίηση των ειδικών συμφωνιών με το Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Η συγκεκριμένη εταιρία, καθώς και μερικοί ακόμη ογκόλιθοι του κλάδου, θεωρούνται από τους πρωτεργάτες και βασικούς πυλώνες του στησίματος του δικτύου εύρεσης φορολογικών καταφυγίων και παραδείσων.
Από εκεί και έπειτα, πέρα από τις απρόσωπες εταιρίες, στο σκάνδαλο εμπλέκονται φυσικά και πολιτικά πρόσωπα, τα οποία έχουν συναινέσει ρητά ή σιωπηρά στη δημιουργία και εγκαθίδρυση αυτού του συστήματος. Ένα μάλιστα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα είναι πολύ γνωστό και οικείο σε όλους όσοι έχουν παρακολουθήσει πάνω από πέντε φορές κάποιο δελτίο τηλεοπτικών ειδήσεων. Όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε όμως, τα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ πλέον κάθονται σούζα όχι μόνο στην εγχώρια εξουσία, αλλά και στην κοινοτική, επομένως δεν τολμούν να βγάλουν ούτε κιχ για την εμπλοκή του συγκεκριμένου ισχυρότατου ανδρός στην όλη υπόθεση. Είναι πραγματικά αρκετά χιουμοριστικό το γεγονός ότι ο Ζαν - Κλοντ Γιουνγκέρ ουσιαστικά ηγείται της διαδικασίας διερεύνησης του σκανδάλου των «LuxLeaks», καθώς είναι επικεφαλής της Κομισιόν, η οποία είναι το θεσμικό όργανο που έχει αναλάβει να «ξεψαχνίσει» το φλέγον ζήτημα. Πού έγκειται το χιούμορ; Μα, στο απολύτως προφανές. Ο Γιουνγκέρ καλείται να ελέγξει στην ουσία τον εαυτό του, διότι, όντας πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου ενεργοποίησε ουκ ολίγες από αυτές τις ανήθικες συμφωνίες. Ο ίδιος πάντως, δηλώνει έτοιμος να απαντήσει σε κάθε ερώτηση και επιθυμεί να μην εξαιρεθεί από καμία έρευνα. Λογικό, διότι, όπως προείπαμε, κατά πάσα πιθανότητα παραβίασε μονάχα ηθικούς κανόνες και όχι νομικούς. Αυτό πάντως που κατά βάθος δεν αντέχεται στην ιστορία αυτή, είναι η βαθιά υποκρισία.
Μέσα σε όλο αυτό τον κακό χαμό, η Ελλάδα εμπλέκεται με διάφορους τρόπους και πολλά είναι τα θέματα που χρήζουν αναφοράς. Καταρχήν και καταρχάς, το γεγονός ότι στη λίστα των εταιριών που επωφελήθηκαν από τις ανίερες συμφωνίες φιγουράρουν κάμποσες ελληνικές, καθώς και αρκετές ξένες που έχουν επενδύσει στην Ελλάδα, αγοράζοντας σχεδόν τζάμπα διάφορα από τα «φιλέτα» που ξεπουλά όσο όσο το ελληνικό κράτος. Πέραν αυτού πάντως, τίθενται κι άλλα αμείλικτα ζητήματα. Λόγω έλλειψης διαθέσιμου χώρου, θα σταθούμε μονάχα στο πιο εξωφρενικό από αυτά. Η κα. Κατερίνα Σαββαΐδου ανέλαβε πριν λίγο καιρό τα καθήκοντά της ως Γενικός Γραμματέας του Ταμείου Εσόδων, ενός πόστου δηλαδή που οφείλει να έχει ως πρώτιστο καθήκον την πάταξη των φαινόμενων φοροαποφυγής των μεγάλων εταιρικών καρχαριών. Πράγματι, η κα. Σαββαΐδου, από τις πρώτες της κιόλας δηλώσεις, έσπευσε να βροντοφωνάξει πως θα δοθεί ολόψυχα σε αυτή τη μεγάλη μάχη. Σε ποιανού το πλευρό δεν μπορούμε να πούμε βέβαια με απόλυτη σιγουριά, διότι από το 2010 και μέχρι την στρατολόγησή της από το Υπουργείο Οικονομικών, διετέλεσε υψηλόβαθμο στέλεχος της «PricewaterhouseCoopers». Αν ξεχάσατε ποια είναι η εν λόγω εταιρία, ανατρέξτε λίγο πιο πάνω στο παρόν κείμενο. Και μετά αναρωτηθείτε πώς είναι δυνατόν το πρόσωπο του ελεγκτή να ταυτίζεται με αυτό του ελεγχόμενου…
