Τα παιδιά που πέφτουν σε κατάσταση φτώχειας λόγω επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασής των γονιών τους, κινδυνεύουν περισσότερο να υποφέρουν αργότερα από κοινωνικά, συναισθηματικά και εν γένει προβλήματα συμπεριφοράς, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Μια δεύτερη αμερικανική μελέτη διαπίστωσε ότι τα παιδιά φτωχών οικογενειών, που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, αναπτύσσουν συχνότερα διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και άσθμα, σε σχέση με τα πιο εύπορα παιδιά, αλλά όχι αυτισμό.
Οι ερευνητές του Τμήματος Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, με επικεφαλής τη δρα Σόφι Γουίκχαμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας “The Lancet PublicHealth”, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 6.000 οικογένειες που αρχικά δεν ήσαν φτωχές και τα παιδιά τους δεν είχαν ψυχικά προβλήματα στην ηλικία των τριών ετών. Σε διάστημα οκτώ ετών (εωσότου δηλαδή τα παιδιά γίνουν 11 ετών) ορισμένες από αυτές τις οικογένειες (οι 844) εμφάνισαν επιδείνωση των οικονομικών τους, γεγονός που τους έριξε κάτω από το όριο της φτώχειας.
Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που είχαν πλέον γίνει φτωχά, είχαν κατά μέσο όρο 40% μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν ψυχολογικές διαταραχές και προβλήματα συμπεριφοράς. Μεγαλύτερη (κατά 44%) ήταν η αύξηση του κινδύνου για τις μητέρες αυτών των παιδιών, ακόμη κι αν δεν είχαν μείνει άνεργες.
Στη δεύτερη μελέτη, ερευνητές με επικεφαλής τον παιδίατρο δρα Κρίστιαν Πουλτσίνι του Νοσοκομείου Παίδων του Πίτσμπουργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Pediatrics” της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα άσθματος σε ένα παιδί αυξάνεται κατά 26%, αν η οικογένειά του ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Εξάλλου η πιθανότητα εμφάνισης ΔΕΠΥ αυξάνεται, όσο μειώνεται το οικογενειακό εισόδημα. Και στις δύο περιπτώσεις (άσθμα-ΔΕΠΥ) ως πιθανή αιτία θεωρείται το «τοξικό στρες» που προκαλεί η φτώχεια.
Αντίθετα οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα (διπλάσια έως τριπλάσια, ανάλογα με το εισόδημα) να εκδηλωθούν σε παιδιά, των οποίων οι οικογένειες βρίσκονται πάνω από το όριο της φτώχειας. Μια πιθανή εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι όταν οι γονείς των αυτιστικών παιδιών είναι πιο εύποροι, είναι πιθανότερο να έχουν πρόσβαση στις κατάλληλες ιατρικές υπηρεσίες, που θα διαγνώσουν έγκαιρα το πρόβλημα του παιδιού τους.
