Η αποφρακτική άπνοια ύπνου σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, σύμφωνα με νέα ιαπωνική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Sleep Medicine.
Το σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο είναι μία πολύ συχνή διαταραχή της αναπνοής και χαρακτηρίζεται από διακοπές της αναπνοής (άπνοιες - υπόπνοιες) κατά τη διάρκειά του. Αφορά περίπου στο 5% του γενικού πληθυσμού. Ως άπνοια ορίζεται η διακοπή της ροής του αέρα στους αεραγωγούς που διαρκεί περισσότερο από 10 λεπτά.
«Τα τελευταία 20 χρόνια, στοιχεία τεκμηριώνουν ότι η άπνοια ύπνου μπορεί να σχετίζεται με την ινσουλινοαντίσταση, τη δυσανεξία στη γλυκόζη και τον διαβήτη τύπου 2. Αλλά, οι μελέτες για την σχέση της άπνοιας με τον διαβήτη είναι περιορισμένες και μέχρι σήμερα είχαν μικρό αριθμό συμμετεχόντων» εξηγεί ο ερευνητής Μακο Ναγκαγιοσι από την Σχολή Βιοχημικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Ναγκασάκι στην Ιαπωνία.
Στην παρούσα μελέτη ο Δρ Ναγκαγιοσι και οι συνεργάτες του μελέτησαν στοιχεία από 1.453 ασθενείς, κατά μέσο όρο 63 ετών, που είχαν υποβληθεί σε μελέτη ύπνου, κατ’ οίκον, αλλά δεν έπασχαν από διαβήτη όταν ξεκίνησε η έρευνα. Βάσει της ανάλυσης του ύπνου οι ερευνητές χώρισαν σε κατηγορίες του συμμετέχοντες, ως φυσιολογικούς και έχοντες, ήπια, μέτρια ή σοβαρή άπνοια ύπνου.
Μετά από σχεδόν 13 χρόνια, 285 άτομα είχαν εκδηλώσει διαβήτη τύπου 2. Όσοι στην αρχή της μελέτης είχαν σοβαρή αποφρακτική άπνοια ύπνου, είχαν 70% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν διαβήτη, σε σχέση με όσους είχαν φυσιολογικό πρότυπο ύπνου. Ο υψηλός κίνδυνος ίσχυε ακόμα και όταν οι επιστήμονες εστίασαν μόνο στα άτομα που ήταν παχύσαρκα.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα ο Δρ Ρασμι Νισα Αουρορα, εδικός στην υγεία του ύπνου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου «Johns Hopkins» στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ σημειώνει ότι «η μελέτη αναδεικνύει την ανάγκη πρόληψης της άπνοιας ύπνου, αλλά και ελέγχου των ατόμων που ήδη πάσχουν για τυχόν κίνδυνο εκδήλωσης και διαβήτη τύπου 2. Συμπεριφορές, όπως η διατήρηση υγιούς βάρους και αύξηση της σωματικής δραστηριοποίησης θα μειώσουν αυτομάτως τον κίνδυνο διαβήτη και άπνοιας ύπνου. Σε κάθε περίπτωση, γιατροί και ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν τη συσχέτιση των δύο παθήσεων και ενεργούν προληπτικά».
