Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Από μικρός διασκέδαζε με τον Αστερίξ αλλά και με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, των Αποστολίδη και Ακοκαλίδη. Για τις ανάγκες των σπουδών του βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε να εικονογραφεί τις δικές του ιστορίες και να δημιουργεί κόμικς, ενώ δουλειές του έχουν βραβευτεί εντός και εκτός συνόρων.
Στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Η Μαγεμένη» (εκδ. Ίκαρος), που θα παρουσιαστεί την ερχόμενη Κυριακή 9 Μαρτίου στις 12:00 στο βιβλιοπωλείο Dadoo(7ο χλμ. Συμμαχικής Οδού, Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης), ο Πέτρος Χριστούλιας χαρίζει σε μικρούς και μεγάλους μια περιπέτεια για τη φιλία και τη διαφορετικότητα, με φόντο τις Μαγεμένες, τις Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος εξήγησε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» γιατί επέλεξε να κάνει αναφορά σε αυτές στο μυθιστόρημά του. Είπε πως παρότι η περιπέτεια των τεσσάρων ηρώων του τοποθετείται 30 χρόνια αργότερα, η αναφορά στις Μαγεμένες παίζει ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.
Μίλησε για τους πετροπόλεμους που έπαιζαν εκείνη την εποχή τα παιδιά από διαφορετικές κοινότητες, ενώ αναφέρθηκε και στην ξεχωριστή γοητεία που του άσκησε η αψίδα του Γαλέριου. «Ήταν το μνημείο που λειτούργησε για μένα σαν μια πύλη στο Χρόνο», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Περισσότερα στην συνέντευξη που ακολουθεί.
-Πώς επιλέξατε να γράψετε ένα βιβλίο για τις «Μαγεμένες»;
-Είχα ακούσει για τις «Μαγεμένες», «las Incantadas» όπως τις έλεγαν οι Σεφαραδίτες Εβραίοι της πόλης. Από τότε όμως που διάβασα περισσότερες πληροφορίες στο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ «η Θεσσαλονίκη η πόλη των φαντασμάτων», αυτή η όχι και τόσο γνωστή (τουλάχιστον έξω από την Θεσσαλονίκη) ιστορική λεπτομέρεια μου άφησε μια έντονη επίγευση της ατμόσφαιρας της Οθωμανικής Θεσσαλονίκης που περιέγραφε το βιβλίο. Όταν λοιπόν αποφάσισα να γράψω μια παιδική ιστορία για αυτήν την περίοδο της πόλης, δεν μπορούσα να μην συμπεριλάβω και αυτό το επεισόδιο.
Παρότι το βιβλίο όμως έχει τίτλο «η Μαγεμένη» δεν είναι μια ιστορία για το μνημείο των «Μαγεμένων». Το επεισόδιο της απόσπασης των «Καρυάτιδων της Θεσσαλονίκης» περιέχεται φυσικά στο βιβλίο ως μια αφήγηση ενός από τους χαρακτήρες, αλλά η μικρή περιπέτεια των παιδιών τοποθετείται περίπου τριάντα χρόνια αργότερα. Με έναν τρόπο βέβαια αυτή η αναφορά μένει στο μυαλό των ηρώων σαν «φάντασμα» και παίζει τον ρόλο της στην εξέλιξη της πλοκής.
-Στην ιστορία σας παιδιά από διαφορετικές θρησκείες ζουν μαζί μια περιπέτεια. Αυτό ήταν πιθανό να συμβεί τότε;
-Νομίζω ότι ίσως και να μπορούσε αλλά θα ήταν πολύ πιο πιθανό να βρίσκονταν στα αντίθετα στρατόπεδα κάποιου πετροπόλεμου έξω από τα τείχη της πόλης. Εκεί τουλάχιστον κατέληξα μέσα από τη μικρή μου έρευνα γύρω από αυτή την εποχή στην Θεσσαλονίκη. Για έναν σύγχρονο παρατηρητή με μια δόση οριενταλιστικής νοσταλγίας μπορεί η σύνθεση του πληθυσμού της να μοιάζει ένα ενδιαφέρον «ψηφιδωτό» από διαφορετικές κοινότητες αλλά μάλλον εκτός από τις ανώτερες τάξεις της πόλης, που υπήρχε κάποιος κοσμοπολιτισμός, η συνύπαρξη ήταν πολλές φορές δύσκολη. Παρότι λοιπόν οι ήρωές μου ξεπερνούν τις περιχαρακώσεις και γίνονται μια παρέα στο βιβλίο σχολιάζω προσπαθώντας να μείνω συνεπής στις πηγές μου την πιο ρεαλιστική συνθήκη. Γι’ αυτό και τους βάζω να περνούν μέσα από έναν πετροπόλεμο μεταξύ παιδιών από διαφορετικές κοινότητες αλλά και καταλήγω με μια κάπως πικρή διαπίστωση στο τέλος.
-Τα παιδιά θα λέγαμε πως βοηθούν με καταλυτικό τρόπο στο να σωθεί ένα μνημείο. Πώς στις μέρες μας πολίτες μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο; Ποια η σημασία της προσωπικής ευθύνης;
-Πράγματι τα παιδιά γίνονται χωρίς να το θέλουν αυτόπτες μάρτυρες σε μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας από ένα πλήρωμα λαθρεμπόρων στο λιμάνι της πόλης. Το κίνητρό τους όμως δεν είναι να διασώσουν το γλυπτό, αλλά τον φίλο τους που έχει απαχθεί από τους λαθρέμπορους. Δεν μπορώ λοιπόν να τους αποδώσω κάποιον ανώτερο σκοπό και να δω προεκτάσεις περί προσωπικής ευθύνης. Άλλωστε είναι ακόμα παιδιά και αν τους έδινα αυτή την πτυχή του ενεργού πολίτη στον χαρακτήρα τους πιστεύω ότι δεν θα ήμουν συνεπής με τους ήρωές μου. Αυτό που όμως υπάρχει σαν ένας κεντρικός άξονας είναι η γοητεία που τους ασκούν τα επίπεδα ιστορίας της πόλης. Το μαρμάρινο κορίτσι εμπνέει το παιδί που βρίσκεται φυλακισμένο στο αμπάρι ενός πλοίου και μέσα από μια προσωπική προσευχή στο άγαλμα βρίσκει το κουράγιο του.
-Ποια μνημεία της Θεσσαλονίκης ξεχωρίζετε και γιατί;
-Το μνημείο που λειτούργησε για μένα σαν μια πύλη στο Χρόνο ήταν η αψίδα του Γαλέριου. Πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό το βιβλίο είχα δει μια φωτογραφία της Καμάρας σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, όπως ήταν στο τέλος του 19ου αιώνα. Τα σπίτια της εποχής που ήταν χαμηλότερα, ήταν κολλημένα πάνω της λες και προσπαθούσαν να στηριχτούν στο αρχαίο κτίσμα που είχε αποδείξει την αντοχή του όλους αυτούς τους αιώνες. Γενικότερα όλο το ανακτορικό συγκρότημα του Γαλέριου είναι μοναδικό αλλά και σε όλο το κέντρο οι βυζαντινές εκκλησίες, η ρωμαϊκή αγορά, τα οθωμανικά μνημεία που ξεφυτρώνουν ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια δίνουν στην πόλη μια μαγεία!
-Οι «εικονογραφήσεις» σας δημιουργούν ένα σύμπαν αρκετά ζωντανό για τον αναγνώστη. Τι έχετε κατά νου όταν σχεδιάζετε τους ήρωες ενός βιβλίου;
-Όταν σχεδιάζω αλλά και όταν γράφω μια ομάδα ηρώων που θα πρωταγωνιστήσουν σε μια ιστορία, λαμβάνοντας πάντα τους περιορισμούς και την ατμόσφαιρα του σύμπαντος μέσα στο οποίο ζουν, προσπαθώ να τους διαφοροποιήσω ώστε ο καθένας να έχει τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό πιστεύω ο κάθε ήρωας να έχει την δική του καθαρή φιγούρα όπως και την δική του καθαρή φωνή. Από εκεί και πέρα για μένα πάντα λειτουργούσε κάπως σαν ένας ακόμα χαρακτήρας της ιστορίας ο σκηνικός χώρος, η πόλη που πολλές φορές μπορεί να έπαιζε κάποιο ρόλο στην πλοκή.
-Ποια κόμικ σας κρατούσαν συντροφιά στην παιδική και εφηβική σας ηλικία και ποια τώρα;
-Επειδή από μικρό με γοήτευε όπως τους ήρωές μου η Ιστορία, φυσικά διασκέδαζα με τον Αστερίξ που με έφερε σε επαφή με την γαλλοβελγική σκηνή αλλά και την εγχώρια παραγωγή όπως τις κωμωδίες του Αριστοφάνη των Αποστολίδη και Ακοκαλίδη. Καθώς μεγάλωσα γνώρισα και τα πιο εναλλακτικά και ενήλικα ευρωπαϊκά κόμικ μέσα από περιοδικά όπως η βαβέλ. Σήμερα υπάρχει πραγματικά μια πολύ πλούσια παραγωγή γκράφικ νόβελ όπως συχνά αναφέρονται τα κόμικ μεγαλύτερης φόρμας και υπάρχουν πολύ αξιόλογες δουλειές και στην Ελλάδα που απολαμβάνω.
Χρήσιμα
Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο τηλ. 2310547517 ή στο email [email protected]
Για παιδιά από 8 ετών.
