Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Η Ιουλιέτα δεν πέθανε. Επέζησε και ζει απομακρυσμένη πενθώντας τον Ρωμαίο. Όμως αποφασίζει να μιλήσει για τον έρωτα και για ότι πρέπει να αφήσουμε πίσω μας και δεν μπορούμε.
Αυτά συμβαίνουν στον θεατρικό μονόλογο του Άκη Δήμου “...ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤA” που παρουσιάζεται στον Πολυχώρο Τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου 71 & Χριστοπούλου) σε σκηνοθεσία Δήμητρας Λαρεντζάκη.
«Αυτή η Ιουλιέτα είναι ζωντανή και μέσα της λαμβάνει χώρα μια σύγκρουση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατό, το φως και το σκοτάδι», ανέφερε η κυρία Λαρεντζάκη στο «ΤyposThes» για να προσθέσει πως η ηρωίδα κάνει ένα «“άλμα ενάντια στην φθορά” που πολλές φορές δεν είναι άλλο από την αποδοχή ότι συνεχίζουμε να ζούμε κουβαλώντας τις απώλειες της ζωής μας». Αναφερόμενη στον έρωτα που μας απασχολεί ανά τους αιώνες είπε πως «είναι μια συνθήκη πάνω και έξω από τον άνθρωπο».
Τέλος σχολίασε πως «Η στιγμή της συνάντησης με την Ιουλιέτα του Άκη Δήμου, είναι η απόφαση να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να φύγει ξανά για ότι μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί».
-Η Ιουλιέτα είναι μια μορφή που έχουμε συνδυάσει με τον έρωτα. Πόσο διαφορετική είναι ηρωίδα του Άκη Δήμου;
-Στον Άκη Δήμου η Ιουλιέτα είναι μόνη. Έχει επιζήσει και έχει επιλέξει να ζει απομακρυσμένη από τον κόσμο πενθώντας τον χαμένο Ρωμαίο. Απόψε όμως αποφασίζει να μιλήσει και να μοιραστεί με το κοινό μια διαδρομή από όσα έχει βιώσει μέσα σε έναν έρωτα απόλυτο που καθορίζει την ταυτότητα της, ορίζοντας την σύμβολο αυτής της αιώνιας αγάπης. Η τομή όμως που κάνει εδώ ο Άκης Δήμου είναι ότι θα απεκδυθεί το ένδυμα της σαιξπηρικής της καταγωγής και θα διεκδικήσει μια άλλη θέση μέσα στην ιστορία της. Η γενναιότητα και το ρίσκο που κουβαλάει μια τέτοια απόφαση, της δίνουν ομοιότητες με την Σαιξπηρική Ιουλιέτα που και εκείνη έχει έντονα αυτά τα δυο στοιχεία μιας και αποφάσισε να αντιταχθεί σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό πλαίσιο“ σπάζοντας” τα στερεότυπα που έπρεπε να ακολουθήσει ως γυναίκα και ακολουθεί έναν δρόμο που τον καθόρισε η καρδιά της χωρίς να δειλιάσει στιγμή για αυτήν της την απόφαση. Ούτε μπροστά στο θάνατο.
-Πρόκειται για ένα πυκνό κείμενο. Πόσο αυτό αποτελεί πρόκληση; Ποιες οι δυσκολίες να ζωντανέψει στη σκηνή;
-Η πρόκληση εξ’αρχής αυτού του έργου ήταν η συνύπαρξη μιας ποιητικής δομής στον τρόπο που η ηρωίδα αρθρώνει με λόγο όσα βιώνει εσωτερικά και ταυτόχρονα ένα ξεκάθαρο ρεαλιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο βιώνει συναισθήματα και μοιράζεται σκέψεις και ερωτήματα και στοχασμούς με τους θεατές για όλα εκείνα που απασχολούν και καθορίζουν όλους μας. Τον Έρωτα και τον Θάνατο. Θα λέγαμε ότι εδώ υπάρχουν δυο άξονες που ο καθένας ξεχωριστά είναι αυτόνομος, αλλά η πορεία της Ιουλιέτας αρχίζει να ενώνει και να φτιάχνει γέφυρες σε έναν σκηνικό κόσμο που θα λέγαμε ότι έχει όλα εκείνα τα στοιχεία του μαγικού ρεαλισμού. Η πρόκληση εδώ λοιπόν ήταν η συνύπαρξη αυτών των δυο κόσμων ως μια ενότητα που ουσιαστικά είναι ο κόσμος της Ιουλιέτας στο συγκεκριμένο έργο αλλά που ο καθένας έχει την ίδια δύναμη και δυναμική - μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση της ποίησης που φέρει η ίδια η ζωή.
-Η ηρωίδα δίνει τη δική της μάχη για την απώλεια, τον έρωτα. Πώς επηρεάζουν την συμπεριφορά της τα βιώματά της;
-Η Ιουλιέτα θα μπει ξανά μέσα από αυτές τις αναμνήσεις στο “αλωνάκι της αγάπης”-όπως λέει η ίδια- και θα παλέψει με το πένθος, την απώλεια, τις μνήμες που προσπαθεί να τις κρατήσει ζωντανές. Όμως αυτή η Ιουλιέτα είναι ζωντανή και μέσα της λαμβάνει χώρα μια σύγκρουση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατό, το φως και το σκοτάδι, τις μνήμες και το παρόν, την αυθόρμητη ανάγκη -όπως η ζωή την καθορίζει να προχωρήσει- και από την άλλη στο αδιέξοδο που έχει βρεθεί πια μέσα της προσπαθώντας να κρατήσει ζωντανό ότι έχει χαθεί. Η Ιουλιέτα έχει ζήσει έναν απόλυτο έρωτα –το γνωρίζει καλά αυτό- έχει επίγνωση πόσο σπάνιο είναι κάτι τέτοιο. Όμως τώρα λείπει το άλλο μισό, ο Ρωμαίος της, και της είναι οδυνηρά ξεκάθαρο ότι όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό που έχει αφήσει πίσω ο χαμός του. Και αυτό αποκλείει την ανάγκη και τη λαχτάρα που έχει να το ξαναζήσει. Θυμώνει, απελπίζεται, αποτραβιέται σε έναν κόσμο φαντασίας και ονειροπόλησης που εκεί μπορεί να χάνεται και σε μια ψευδαίσθηση να νιώθει ζωντανή. Όμως η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι σκληρή και ανελέητη στην αλήθεια της μοναξιάς που βιώνει. Εκεί λοιπόν κάποια στιγμή, παίρνοντας την απόφαση να αποποιηθεί το σύμβολο του αιώνιου έρωτα που είναι, θα κάνει –μέσα της- το “άλμα ενάντια στην φθορά” που πολλές φορές δεν είναι άλλο από την αποδοχή ότι συνεχίζουμε να ζούμε κουβαλώντας τις απώλειες της ζωής μας.
-Γιατί ο έρωτας είναι κάτι που μας αφορά ανά τους αιώνες;
-Ο έρωτας είναι μια συνθήκη πάνω και έξω από τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και τον αποκαλούμε θεό.
Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές ανακαλύπτουμε μια δύναμη, ψυχική, πνευματική, σωματική που δεν γνωρίζαμε ότι έχουμε μέχρι να“λαβωθούμε". Ξεπερνάμε τα μέχρι τότε όριά μας, νιώθουμε ότι συμβαίνει μια έκρηξη αλήθειας σε σχέση με το μυστήριο της ύπαρξής μας.
-Υπάρχουν σήμερα Ιουλιέτες;
-Αυτή η Ιουλιέτα είναι η ‘’Ιουλιέτα’’ που έχει ο καθένας μέσα μας. Όλες εκείνες οι μικρές ή οι μεγάλες στιγμές στη ζωή μας που έχουμε διεκδικήσει μια άλλη θέση στην ιστορία μας.
Τα λόγια της είναι και δικά μας λόγια. Για όλα όσα έχουμε χάσει ή δεν μπορούμε να αφήσουμε πίσω. Η στιγμή της συνάντησης με την Ιουλιέτα του Άκη Δήμου, είναι η απόφαση να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να φύγει ξανά για ότι μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί. Αυτή η δίκαιη και γενναία μάχη που δίνει ένας άνθρωπος για να είναι ελεύθερος. Μέσα του ή σε όποιο καθεστώς έχει γραπώσει τη ζωή του.
Χρήσιμα
Παραστάσεις έως 19/1/25: Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και την Κυριακή στις 19:15.
Διάρκεια: 75’ λεπτά (χωρίς διάλειμμα). Εισιτήρια: 14 ευρώ, Εκπτωτικά : 12 ευρώ (Φοιτητικό / ανέργων / πολυτέκνων / άνω των 65 / ΑμεΑ / ατέλειες ηθοποιών και σπουδαστών δραματικών σχολών)
• Ηλεκτρονική αγορά εισιτηρίων: https://shorturl.at/HgUrT.
Απαραίτητη κράτηση λόγω περιορισμένων θέσεων. Τηλ: 2314014430.
