Μια νέα μητέρα διαπιστώνει ότι η ανατροφή παιδιών σε συνθήκες κοινωνικής πίεσης και αδιάκοπων «καλοπροαίρετων» οδηγιών καταλήγει να είναι μια επίπονη, εντατική και μοναχική εργασία. Μόνο εκείνη το βιώνει έτσι; Είναι κακή μητέρα; Γιατί η γυναίκα για να είναι «ολοκληρωμένη» πρέπει να κάνει παιδιά; Και τί συμβαίνει τέλος πάντων με τους άντρες;
Η Αφροδίτη Μητσοπούλου, έχοντας ζήσει την εμπειρία της μητρότητας, έφτιαξε την παράσταση «Αγορομάνα» που έρχεται και στη Θεσσαλονίκη από 4 έως 6 Νοεμβρίου στις 9μμ στο θέατρο Sureal (Χριστοπούλου 12, 6973560432). «Δεν είναι εύκολο για μια μαμά να πει ότι, αγαπάω μεν το παιδί μου, αλλά περνάω δύσκολα», ανέφερε η ίδια στο TyposThes. Είπε πως συχνά «οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε ρόλους που δεν τους ταιριάζουν». Μίλησε για τις αλλαγές που έρχονται μετά την μητρότητα, ενώ πρόσθεσε πως πλέον οι γυναίκες μιλάνε πιο ανοιχτά για αυτό το θέμα.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την παράσταση;
-Η ιδέα για την παράσταση προέκυψε μέσα από την προσωπική μου εμπειρία μητρότητας και την ανάγκη μου να επικοινωνήσω όλα αυτά που ήθελα να πω, αλλά δεν μπορούσα. Δεν είναι εύκολο για μια μαμά να πει ότι, αγαπάω μεν το παιδί μου, αλλά περνάω δύσκολα. Αυτόματα γίνεται η «κακή μητέρα», «αν δεν το ήθελε ας μην το έκανε», «κι άλλες έχουν παιδιά αλλά δεν κάνουν έτσι».
-Η αγορομάνα έχει ξεχωριστή θέση στην κοινωνία;
-Σίγουρα είχε στο παρελθόν, σε κάποιες κοινωνίες ίσως έχει ακόμη. Ήταν η ανώτερη βαθμίδα για τη γυναίκα. Αυτός ο προσδιορισμός δείχνει ότι η αξία της γυναίκας καθορίζεται από τη σχέση της με τον άντρα. Αν έχει άντρα είναι πιο πάνω από την ανύπαντρη, αν έχει γιο ακόμα πιο πάνω. Μπορεί ο τίτλος να έχει χάσει την αίγλη του, αλλά η πατριαρχία ακόμη μετράει με άλλα μέτρα και σταθμά τα φύλα και οι γυναίκες ακόμη και σήμερα αποκτούν κύρος από τον ετεροπροσδιορισμό τους ως σύζυγοι και μητέρες.
-Τι αλλάζει στην ζωή με τον ερχομό ενός παιδιού;
-Αλλάζει η ευθύνη. Κατ’ αρχήν μετατοπίζεται όλο το σύστημα, οι δύο γίνονται τρεις και αυτό απαιτεί να βρεθούν νέες ισορροπίες. Και τελικά, είτε βρεθούν είτε όχι, ότι και να γίνει, η ευθύνη είναι τεράστια και είναι πάντα εκεί, δεν υπάρχει διάλειμμα, δε φεύγει ποτέ. Νομίζω ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη αλλαγή τελικά. Δεν είναι τόσο η ισορροπία της οικογένειας που αλλάζει, όσο η ισορροπία του κάθε γονέα μέσα του.
-Τα τελευταία χρόνια έχει κάπως απομυθοποιηθεί το θέμα της μητρότητας. Πόσο αυτό βοηθάει τις νέες μητέρες; Πόσο ενημερωμένες είναι;
-Ναι πράγματι, ακούμε όλο και πιο συχνά γυναίκες που μιλάνε ανοιχτά για αυτό το θέμα. Αυτό που λένε όλες ουσιαστικά είναι ότι η γυναίκα είναι άνθρωπος, η μητέρα είναι άνθρωπος, δεν είναι μηχανή, δεν είναι αγία. Οι απόψεις αυτές περί αγιότητας της μητέρας είναι τόσο παγιωμένες, που ακόμη και ένα βιντεάκι στα social media που δείχνει τί πραγματικά ζουν οι γονείς μπορεί να βοηθήσει. Οι γυναίκες πια έχουν πρόσβαση στην πληροφορία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ζούνε σε περιβάλλοντα που τους επιτρέπουν να την αξιοποιήσουν όπως θα επιθυμούσαν.
-Πώς επιδρούν τα κοινωνικά στερεότυπα στις ζωές μας;
-Τα κοινωνικά στερεότυπα είναι εκεί για να κρατάνε τα πράγματα στη θέση τους, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν μιλάμε για τη γονεικότητα και τα έμφυλα στερεότυπα, η λειτουργία τους είναι να μας υπενθυμίζουν ότι η μαμά οφείλει να μεγαλώνει τα παιδιά και ο πατέρας να παρέχει για την οικογένεια. Αυτό είναι πολύ μεγάλη παγίδα και για τα δύο φύλα. Οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε ρόλους που δεν τους ταιριάζουν.
-Πώς εντάσσεται στην παράσταση κάθε φορά διαφορετικός καλεσμένος; Πώς «συνομιλείτε» μαζί του;
-Με την κάθε καλεσμένη/νο συζητάμε πάνω στα θέματα της παράστασης, αυτή/ος αποφασίζει το θέμα για το οποίο επιθυμεί να μιλήσει και με ποιόν τρόπο θέλει να το παρουσιάσει και εμείς λειτουργούμε υποστηρικτικά. Κάθε φορά, ανάλογα με το τί θα παρουσιαστεί και με ποιόν τρόπο δημιουργούμε μια συνθήκη για να ενταχθεί οργανικά ο καλεσμένος στην παράσταση. Το πιο ενδιαφέρον σε όλο αυτό είναι ότι αυτό που θα φέρει η καλεσμένη στη σκηνή, φωτίζει με άλλο τρόπο τα θέματα της παράστασης και κάθε φορά δημιουργείται μια διαφορετική δυναμική.
-Στις παραστάσεις σας ασχολείστε με κοινωνικά θέματα. Πώς επιλέγετε τις θεματικές σας;
-Τα θέματα που επιλέγω είναι θέματα που με απασχολούν πάρα πολύ. Πιστεύω ότι αν δεν υπάρχει η προσωπική εμπλοκή, δεν υπάρχει τρόπος να ανταποκριθεί ένας καλλιτέχνης στην αναμέτρησή του με το θέμα.
-Τι σημαίνει θέατρο για εσάς;
-Το θέατρο είναι ένας συναρπαστικός τρόπος να συνδέομαι με τους ανθρώπους. Είναι η δουλειά μου, μου δίνει απέραντη χαρά, και πίκρα, όπως και σε όλες/ους τους απόφοιτους/ες λυκείου, δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου, μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό και κάθε μέρα το επιλέγω.
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο: Αφροδίτη Μητσοπούλου, Σκηνοθεσία: Ιάκωβος Μολυμπάκης, Αφροδίτη Μητσοπούλου, Σκηνογραφία: Μαρία Καραθάνου, Φωτισμοί: Αποστόλης Κουτσιανικούλης, Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Μητσόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Χαριτοπούλου, Βοηθός παραγωγής: Σάββας Κοβλακάς, Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου, Ερμηνεία: Αφροδίτη Μητσοπούλου, Ιάκωβος Μολυμπάκης, Παραγωγή: Scratch Theater Company.
Διάρκεια: 70’. Εισιτήρια: 15€ Κανονικό | 13€ Μειωμένο.
*(μαθητικό/φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, άνω των 65, ΣΕΗ).
Προμηθευτείτε τα ηλεκτρονικά στο www.ticketservices.gr. Για τηλεφωνική αγορά εισιτηρίων τηλ 2107234567 Δευτέρα – Παρασκευή, 9:00-17:00. Πληροφορίες και κρατήσεις τηλ: 6973560432, 6977856070.
