Συνέντευξη στην Λεμονιά Βασβάνη
Η ζωή της Μαρινέλλας βρίσκεται στο επίκεντρο του τελευταίου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη. Πρόκειται για μια βιογραφία που από την στιγμή που κυκλοφόρησε κέρδισε το κοινό.
Όλα ξεκίνησαν από μια προτροπή της κόρης της γνωστής τραγουδίστριας προς τον κ. Ξανθούλη. Και με δεδομένη και την στενή συνεργασία που ο ίδιος είχε με την αγαπημένη ερμηνεύτρια εδώ και χρόνια, γεννήθηκε το βιβλίο «Μαρινέλλα - Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια» (εκδ. Διόπτρα).
«Δεν ήθελα με τίποτα να γράψω μια αγιογραφία», ανέφερε ο συγγραφέας απαντώντας σε ερωτήσεις του TyposThes με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση του βιβλίου του. Και συμπλήρωσε: «Η Μαρινέλλα έζησε με πάθος και συνεχίζει να ακροβατεί. Τραγουδά από το 1957, σήμερα είναι αισίως ογδόντα έξι χρονών και, όπως γνωρίζετε, δείχνει φωνητικά άθικτη από τον χρόνο». Παράλληλα αναφέρθηκε στην δημοσιογραφία, στο τι ξεχωρίζει σε ένα βιβλίο ως αναγνώστης, καθώς και στην αγάπη του για την λογοτεχνική γενιά του ’30.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο για την ζωή της Μαρινέλλας;
-Με προτροπή της κόρης της Τζωρτίνας Σερπιέρη. Πιθανότατα πίστευε ότι μαζί μου η Μαρινέλλα θα ήταν περισσότερο ασφαλής. Εγώ φοβόμουν πως θα δυσκολευόμουν να γράψω για μια γυναίκα που από τη μια ήταν «μύθος του τραγουδιού» κι από την άλλη φίλη μου. Τελικά πήρα το ρίσκο.
-Πώς ήταν η πρώτη σας γνωριμία και πώς οι εξελίχθηκαν οι συζητήσεις μαζί της;
-Η γνωριμία μου με τη Μαρινέλλα είναι πολύ παλιά. Από το καλοκαίρι του 1980 για μια συνέντευξη στην «Ελευθεροτυπία». Όταν πια μπήκαμε στη διαδικασία του βιβλίου είχε κυλήσει μπόλικο νερό, είχε προκύψει η στεγνή συνεργασία μας στην τηλεοπτική σειρά «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», είμασταν πια οικογενειακοί φίλοι. Το δύσκολο ήταν να αποστασιοποιηθώ συζητώντας μαζί της και να είμαι από τη μια συγγραφέας-βιογράφος κι από την άλλη ψυχρά αντικειμενικός. Δεν ήθελα με τίποτα να γράψω μια αγιογραφία.
-Πόσο δύσκολο ήταν να επιλέξετε το τελικό υλικό;
-Επειδή δεν πρόκειται για ορθόδοξη βιογραφία συμπορεύτηκα στις διηγήσεις της και με δικά μου προσωπικά βιώματα.
-Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο αγαπητή;
-Η Μαρινέλλα έζησε με πάθος και συνεχίζει να ακροβατεί. Τραγουδά από το 1957, σήμερα είναι αισίως ογδόντα έξι χρονών και, όπως γνωρίζετε, δείχνει φωνητικά άθικτη από τον χρόνο. Τα τραγούδια της έγιναν διαχρονικά κυρίως από τον θεατρικό τρόπο ερμηνείας που κατά περίεργο τρόπο αγγίζουν και τις νέες γενιές.
-Το βιβλίο είχε θερμή ανταπόκριση από τους αναγνώστες με πολλές κριτικές να αναφέρονται στον τρόπο αφήγησης που χρησιμοποιήσατε. Πώς μπαίνετε στην ιστορία που αφηγείστε κάθε φορά; Πώς συνδέεστε με τους ήρωές σας;
-Προσπάθησα να την αντιμετωπίσω σαν ηρωίδα μυθιστορήματός μου χωρίς να ωραιοποιήσω τίποτα. Φυσικά με ενδιέφερε να περιγράψω το γενικότερο κλίμα με τις ανάλογες παραμέτρους των χρόνων που προχωρούσε η καριέρα της. Έζησε έντονα κι έκανε πολύ διαφορετικά πράγματα. Σα να υπηρέτησε τίμια τον βωβό, τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο και ύστερα ανακάλυψε, εν θριάμβω, το χρώμα.
-Πόσο έχει επηρεάσει την γραφή σας η ενασχόλησή σας με την δημοσιογραφία;
-Η καταγωγή μου σε μεγάλο μέρος είναι δημοσιογραφική. Αλλά κι όταν δημοσιογραφούσα τολμώ να πω ότι παρίστανα άθελά μου τον προβοκάτορα συγγραφέα.
-Τι είναι αυτό που σας κερδίζει σε ένα βιβλίο;
-Το στυλ. Η γοητεία των φράσεων, οι μικρές αστραπές που με κάνουν να νιώθω κι εγώ έξυπνος. Η πλοκή και η ίντριγκα έπονται.
-Τι σας προβληματίζει στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας και τι είναι αυτό που αγαπάτε σε αυτήν;
-Προβληματίζομαι που δεν θα προλάβω να διαβάσω όσο θα ήθελα τόσους καλούς Έλληνες συγγραφείς. Όπως όλοι έχω κι εγώ τις προτιμήσεις μου και μια ιδιαίτερη συμπάθεια στη λεγόμενη γενιά του τριάντα.
-Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Την απολαυστική αυτοβιογραφία του Γκρέκορ Φον Ρετσόρι «Τα περσινά χιόνια» στις εκδόσεις «Δώμα». Σας το συνιστώ.
