Σε ανάρτησή του στο Facebook, αναφέρει:
• Οι αυτόπτες μάρτυρες περιγράφουν τον φερόμενο ως καπετάνιο του ταχύπλοου ως έναν άνθρωπο με εμφανή προβλήματα υγείας. Παραπατούσε, είχε προβλήματα ευστάθειας και στο λιμεναρχείο ζήτησε να του διαβάσουν την κατάθεσή του γιατί δεν μπορούσε να την αναγνώσει. Στα συνεχή μπες βγες των λιμανιών δεν τον είχε προσέξει ποτέ κανένας λιμενικός πάνω στο γρήγορο σκάφος, να τον ελέγξει και να του πάρει το δίπλωμα;
• Το ηλικιακό όριο για να οδηγείς ταχύπλοο (όπως και αυτοκίνητο) είναι τα 65 έτη. Μετά, και κάθε τρία χρόνια, πρέπει να παρουσιάζεις ιατρικές βεβαιώσεις για να σου ανανεωθεί το δίπλωμα. Ποιοι λοιπόν είχαν ανανεώσει το δίπλωμα στον 77χρονο; Και ποιοι του είχαν χορηγήσει τις ιατρικές βεβαιώσεις;
• Κάποιοι από αυτούς που πνίγηκαν δε θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν φόραγαν σωσίβιο; Πάντα θα υπάρχει ένας εγκληματίας ή πάντα μπορεί να συμβεί ένα ατύχημα. Είναι δυνατόν ένα παιδί να είναι χωρίς σωσίβιο στην ανοιχτή θάλασσα (και χωρίς ζώνη στην άσφαλτο – αλλά αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία);
Οι μικρές ή μεγάλες καθημερινές παρακάμψεις των νόμων μαζί με τα «ιδιωτικά» αλλά και «κρατικά» «ωχ αδελφέ», δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που φέρνει συνεχώς δυστυχία.
Αντί λοιπόν να ξαφνιαζόμαστε και να πέφτουμε από τα σύννεφα, ας αντιληφθούμε ο καθένας τη μικρή ή τη μεγάλη ευθύνη του. Οι νεκροί στις θάλασσες μας -στη μισή μας χώρα- είμαστε και θα είμαστε «εμείς». Δεν είναι ένα δράμα που αφορά κάποιους «άλλους».
