Τέλος στην έμφυλη βία επιχειρεί να βάλει με τον δικό της τρόπο, η ΑΜΚΕ «Ίριδα Κέντρο Γυναικών» στη Θεσσαλονίκη.
Του Δημήτρη Κετικίδη | ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Η Οργάνωση, από την επόμενη χρονιά αναμένεται να συνεργαστεί με 50 μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, τα οποία θα φέρουν ένα ειδικό αυτοκόλλητο που θα δείχνει σε γυναίκες θύματα ή εν δυνάμει θύματα έμφυλης βίας, ότι μπορούν να απευθυνθούν σε αυτά και να αναζητήσουν βοήθεια.
Ο «Τύπος Θεσσαλονίκης» επικοινώνησε με την κ. Λυδία Σιαπαρδάνη, υπεύθυνη εξεύρεσης πόρων και επικοινωνίας της Οργάνωσης η οποία ανέφερε πως «με αυτήν τη δράση γίνονται και τα μαγαζιά μέρος της λύσης».
«Εμάς ο στόχος μας είναι να εξαπλωθούμε σε όσες περισσότερες γειτονιές γίνεται. Γεωγραφικά να φτάσουμε στο μέγιστο δυνατό στην πόλη και στον νομό. Δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός ως προς το μέρος. Είμαστε σε διαδικασία συλλογής ενδιαφέροντος από επιχειρήσεις. Η εκδήλωση που έγινε από τη Δευτέρα έδωσε μεγάλη διάσταση στο θέμα, και υπάρχει κινητοποίηση από τον κόσμο. Έχουμε λάβει μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, καθώς έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον πάνω από 30 μέχρι τώρα».
Όσον αφορά το πόσο καιρό θα διαρκέσει η εκπαίδευση, και πότε θα μπουν τα αυτοκόλλητα στα μαγαζιά, η κ. Σιαπαρδάνη είπε:
«Αυτό θα ξεκινήσει με τη νέα χρονιά. Θα έρθουμε σε επαφή με τις επιχειρήσεις σε πιο προσωπικό επίπεδο και θέλουμε να τρέξει μέσα στο 2025 το θέμα της σηματοδότησης. Η καμπάνια #SheChangeSpeak υλοποιείται στα πλαίσια του προγράμματος #SheChange που το τρέχουμε εμείς και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα διαρκέσει δύο χρόνια μέχρι το καλοκαίρι του 2026.
Το προσωπικό θα περνάει εκπαίδευση, έτσι ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζει πώς να περιθάλψει κάποιο άτομο, να το καθησυχάσει, να διασφαλίσει την ασφάλεια του ατόμου αλλά και του προσωπικού, να ξέρει τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης κλπ».
Η κ. Σιαπαρδάνη ρωτήθηκε και για το αν θα υπάρχει και κάποιο συνθηματικό στα μαγαζιά, ανάμεσα σε κάποιο άτομο και σε εργαζόμενο που θα σημαίνει ότι το άτομο θέλει βοήθεια, με την ίδια να απαντά πως «δεν θα υπάρχει κάτι τέτοιο.
Θέλουμε από το σήμα που θα υπάρχει να καταλαβαίνει το άτομο ότι μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Αυτό που θέλουμε, είναι αν χρειάζεται κάποιος βοήθεια, να μπορεί να ζητήσει σε κάποιο μαγαζί».
Μιλώντας για το μήνυμα που επιθυμεί να περάσει η Οργάνωση μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία, μίλησε αρχικά για το πώς γεννήθηκε η ιδέα.
«Πήραμε αυτήν την απόφαση από το περιστατικό με τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που δέχτηκαν επίθεση στην Αριστοτέλους, αλλά και από ένα συμβάν στην Ηλιούπολη που μια κοπέλα κατάφερε να σωθεί με τη βοήθεια σερβιτόρας.
Θέλουμε να δείξουμε ότι μέσα από τις συνεργασίες, μπορούν να ξεφύγουν τα άτομα από την έμφυλη βία. Να περάσουμε το μήνυμα ότι μπορεί να προστατεύσουμε το άτομο που απειλείται».
Η ίδια μίλησε και για τις υπηρεσίες που θα παρέχει η Οργάνωση στις γυναίκες, μετά τη γνωστοποίηση κάποιου περιστατικού.
«Αυτό εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. Αν γίνει μια καταγγελία και πάρει τη νομική οδό, θα είμαστε εδώ να υποστηρίξουμε τη γυναίκα με όποιον τρόπο χρειάζεται είτε με νομική υποστήριξη, με κοινωνική ή με ψυχολογική.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε και το προσωπικό που θα έχει εμπλακεί σε όλο αυτό.
Ο στόχος μας είναι ούτως ή άλλως να έχουμε επαφή με τα καταστήματα, έτσι ώστε να επανεκπαιδεύσουμε προσωπικό κλπ. Θα παρέχουμε υπηρεσίες σε γυναίκες που είναι θύματα έμφυλης βίας είτε εν δυνάμει θύματα. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που είναι άστεγη, είναι πιο εύκολο να πέσει θύμα κακοποίησης. Ο στόχος μας στη διάρκεια της διετίας είναι να βοηθήσουμε 300 γυναίκες μέσω του προγράμματος».
Η κ. Σιαπαρδάνη στάθηκε και στο αν τα καταστήματα θα επιλεγούν με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, όπως για παράδειγμα οι ώρες λειτουργίας τους.
«Προσπαθούμε να πιάσουμε διαφορετικού τύπου επιχειρήσεις και καταστήματα για να καλύψουμε μεγαλύτερο φάσμα» είπε και συνέχισε λέγοντας ότι «αν μιλάμε π.χ. για ένα 24ωρο κατάστημα, τότε σίγουρα αυτό είναι πολύ θετικό. Δεν υπάρχει όμως κάποιο αυστηρό κριτήριο.
Στο μέλλον μπορεί να αυξηθεί και ο αριθμός των επιχειρήσεων και να φτάσουμε τις 60. Εμείς θα θέλαμε να επεκταθούμε και σε άλλες πόλεις εκτός της Θεσσαλονίκης. Όσον αφορά το είδος των καταστημάτων, σε μια απομακρυσμένη περιοχή για παράδειγμα μπορεί μια γυναίκα να μπει πιο εύκολα σε ένα φαρμακείο, ωστόσο είναι πολύ πιο εύκολοι οι χώροι εστίασης. Μέσα από αυτήν τη δράση, τα μαγαζιά γίνονται μέρος της λύσης».
Τέλος, αναφερόμενη στο πώς μπορεί η κοινωνία να ευαισθητοποιηθεί ακόμη περισσότερο σε τέτοια θέματα, είπε:
«Δεν θεωρώ ότι δεν έχουμε ευαισθητοποιηθεί. Υπάρχει ακόμη ανάγκη να μη σταματήσουμε να μιλάμε γι' αυτό το θέμα και να μη σταματήσουμε να κάνουμε challenge τα δικά μας στερεότυπα.
Πρέπει να υπάρχει και μια αμφισβήτηση των στερεοτύπων που μας έχουν εμφυσήσει. Η έμφυλη βία είναι απόρροια της έμφυλης ανισότητας. Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που έχουμε να κάνουμε».
