Του Γιώργου Καλλίνη
Κυριακή έχουμε κάλπη. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα έχουν σημαντική συμμετοχή. Ήδη ο αριθμός των υποψηφίων είναι αρκετά μεγάλος, στο βαθμό που εδώ και εβδομάδες κυκλοφορούν τα σχετικά αστεία του στυλ «βαριέμαι… θα γίνω δημοτικός σύμβουλος». Εκ των πραγμάτων δηλαδή, οι δημοτικές εκλογές βρίσκονται πιο κοντά στον πολίτη, εφόσον όλο και κάποιο γνωστό θα έχουμε που θα κατεβαίνει την Κυριακή. Άρα και η αποχή θα είναι περιορισμένη σε σχέση με τις ευρωεκλογές.
Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο είναι το αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να πρωταγωνιστήσει σε δήμους και περιφέρειες, περνώντας στο δεύτερο γύρο. Έτσι θα αποδειχθεί εάν ο κόσμος είναι έτοιμος να αποδεχθεί μετά από δεκαετίες πρόσωπα που προέρχονται από άλλο πολιτικό χώρο, πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ιδιαίτερα δε, θα αποδειχθεί εάν πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς, μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, καταρχάς σε τοπικό επίπεδο. Ή αν θα συνεχιστεί το μοτίβο «αυτόν ξέρω, αυτόν εμπιστεύομαι», κάτι που θα σημαίνει ότι ο δικομματισμός έχει ακόμη γερές ρίζες στην ελληνική κοινωνία.
Βέβαια, δε γίνεται να παρακάμψουμε το γεγονός ότι φέτος έχουμε πολλούς (σχετικά) ανεξάρτητους υποψηφίους, με προεξέχοντες τον κ. Τζιτζικώστα στην περιφέρεια μας και τον κ. Κακλαμάνη για τη δημαρχία Αθηνών. Έχει ενδιαφέρον αν οι λεγόμενοι αντάρτες θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν υψηλά ποσοστά, για να διαπιστώσουμε εάν πλέον δεν χρειάζεται η ίδια κομματική στήριξη για να εκλεχθεί ένας υποψήφιος. Ήδη στις πρώτες δημοσκοπήσεις ο κ. Τζιτζικώστας φαίνεται να έχει προβάδισμα. Μιλώντας ακόμη πιο μελλοντικά, ίσως μετά από τον Γ. Μπουτάρη, ο οποίος είχε μεν κομματική στήριξη αλλά δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο, ίσως σιγά σιγά να πλησιάζουμε στο φαινόμενο να εκλέγονται πολίτες χωρίς κομματικό παρελθόν και χωρίς κομματική στήριξη στήριξη.
Αλλά αυτή την Κυριακή στην πόλη μας δεν έχουμε μόνο εκλογές, έχουμε και δημοψήφισμα για το νερό. Μοναδικό γεγονός για τη χώρα μας, αλλά και πολύ σημαντικό πανευρωπαϊκά. Σε μια μη δεσμευτική για την κυβέρνηση διαδικασία, θα έχουμε την ευκαιρία να καταγράψουμε επίσημα τη γνώμη μας. Αυτό ας ελπίσουμε να είναι μια αρχή για τη μεγαλύτερη συμμετοχή μας σε θέματα που μας αφορούν άμεσα, δηλαδή για τη διαμόρφωση μιας πιο συμμετοχικής κουλτούρας. Από την πλευρά των κυβερνώντων θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα διαχειριστούν μια τελείως καινούργια για την Ελλάδα πολιτική εξέλιξη, την ξεκάθαρη φωνή των πολιτών για ένα ζήτημα. Είναι μια ευκαιρία εκατέρωθεν πολιτικής ωρίμανσης, η οποία αρχίζει από την πόλη μας. Την Κυριακή λοιπόν, με καθαρό μυαλό, ραντεβού στις κάλπες!
Αλλάζοντας τελείως το κλίμα, στη γειτονική μας Ιταλία, ο νέος πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, σε ομιλία του εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του για τα πάρα πολλά θύματα-μετανάστες στην Λαμπεντούζα. «Η Ευρώπη σώζει τράπεζες κι αφήνει παιδιά να πεθάνουν», δήλωσε σε μια φράση με έντονο πολιτικό μήνυμα κατά της Ε.Ε., αλλά κρατάω την άμεση τοποθέτηση ενός πρωθυπουργού με ευαισθησία στο δράμα τόσων ανθρώπων. Μπορεί να είναι απλά μια φράση και όπως πάντα η πράξη έχει σημασία ειδικά από έναν πρωθυπουργό, όμως στα μέρη μας είναι τέτοια η κατάσταση που ακόμη και αυτή η απλή φράση λάμπει δια της απουσίας της. Ιδιαίτερα όταν έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο η τραγωδία μεταναστών στο Αιγαίο.
