Άρθρο του Κώστα Χ. Χρυσόγονου*
Η διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών προκάλεσε ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, με κυριότερη βέβαια την διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, μετά την αποχώρηση του μικρότερου εταίρου. Παρά ταύτα η κυβέρνηση εξασφάλισε στις 17.1.2019 ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής, με τις ψήφους των 145 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και την προσθήκη έξι ανεξάρτητων, προερχόμενων από τρία διαφορετικά κόμματα (ΝΔ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι).
Αυτό το αμάλγαμα των 151 βουλευτών, εκλεγμένων το 2015 με πέντε διαφορετικά κόμματα (αφού στους 145 του ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγεται και μια βουλευτής προερχόμενη από «Ένωση Κεντρώων»), καλύπτει, έστω και οριακά, τις απαιτήσεις του άρθρου 84 του Συντάγματος σχετικά με την εμπιστοσύνη της Βουλής στην κυβέρνηση. Η τελευταία όμως στερείται πια της απαραίτητης, με βάση τα δημοκρατικά ήθη, λαϊκής εντολής.
Τον Ιανουάριο του 2015 το εκλογικό σώμα (με τη βοήθεια και του εκλογικού συστήματος) είχε δώσει στον Αλέξη Τσίπρα όχι την εντολή να κυβερνήσει μόνος του τη χώρα, αλλά απλώς την ευχέρεια επιλογής (ελάσσονος) κυβερνητικού εταίρου. Τον Σεπτέμβριο του 2015, αφού ήταν πια δεδομένο ότι ο εκλεκτός του ήταν ο Πάνος Καμμένος, η λαϊκή εντολή δόθηκε στους δύο αυτούς πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να συγκυβερνήσουν, έστω και ως ασύμμετροι εταίροι. Μετά την αποχώρηση Καμμένου λαϊκή εντολή δεν υπάρχει πια.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο πρωθυπουργός διέθεταν δημοκρατική ευαισθησία, όπως πολλαπλώς διαφημίζουν, θα έπρεπε να είχαν προκαλέσει βουλευτικές εκλογές πριν προχωρήσει η διαδικασία κύρωσης των Πρεσπών. Ακριβώς αυτή την περίπτωση φωτογραφίζει το άρθρο 41 του Συντάγματος, κάνοντας λόγο για δυνατότητα κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης να δρομολογήσει την «ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Η συνταγματική «δυνατότητα» θα έπρεπε να είχε μεταφρασθεί σε ηθική υποχρέωση, πολύ περισσότερο όταν το ζήτημα των Σκοπίων δεν είχε αποτελέσει καν αντικείμενο διαλόγου στην προεκλογική περίοδο του 2015 και οι επ’ αυτού προγραμματικές θέσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ απείχαν παρασάγγας μεταξύ τους.
Αντί για εκλογές όμως, η μονοκομματική πια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο προχώρησε στην εισαγωγή του κυρωτικού νομοσχεδίου στη Βουλή και στη δημοσίευση του σχετικού νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (μετά την υπερψήφισή του από 153 βουλευτές), αλλά διακηρύσσει απτόητη την πρόθεσή της να συνεχίσει έως τη λήξη της τετραετίας. Προβάλει μάλιστα τη δικαιολογία ότι θέλει να ψηφισθούν στο επόμενο διάστημα διάφορα «φιλολαϊκά» (ή ψηφοθηρικά, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός) νομοσχέδια και να διαπιστωθεί η ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος από την παρούσα Βουλή. Όλα αυτά όμως θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν μέσα στον επόμενο ένα έως ενάμισυ μήνα και πάντως δεν αναιρούν το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης από το οποίο πάσχει πια η κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός μας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν και ότι ο λαός θα του εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση της χώρας για μια ακόμη τετραετία. Αν αληθινά το πιστεύει, έχει έρθει η ώρα να το αποδείξει εμπράκτως, με την άμεση προσφυγή στις κάλπες.
*Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος, είναι Καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ και Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
