Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

«Ο Φεντώ είναι ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής»

Η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη μίλησε για την κωμωδία «Από το γάμο στο διαζύγιο;» που σκηνοθετεί και που θα φιλοξενηθεί και στην πόλη μας

Της ΛΕΜΟΝΙΑΣ ΒΑΣΒΑΝΗ

Οι συζυγικές σχέσεις μπαίνουν στο… στόχαστρο του Ζωρζ Φεντώ στην κωμωδία του με τίτλο «Από το γάμο στο διαζύγιο;» που περιλαμβάνει τα δύο μονόπρακτα: «Ο παρ΄ ολίγον θάνατος της πεθεράς» και «Η δυσκοιλιότητα του μπέμπη» και που θα δούμε τη Δευτέρα 23 και την Τρίτη 24 Ιουλίου ώρα 21.00 στο Θέατρο Κήπου στο πλαίσιο των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου από το Θεσσαλικό Θέατρο. Στο πρώτο η ζήλια κάνει ένα ζευγάρι να στήσει έναν καβγά, ενώ την ώρα που μαλώνουν μαθαίνουν πως πέθανε η μαμά της συζύγου. Στο δεύτερο ο σύζυγος, κατασκευαστής πορσελάνινων δοχείων νυκτός περιμένει σπίτι του έναν προμηθευτή του Στρατού, ευελπιστώντας σε μια μεγάλη παραγγελία δοχείων νυκτός για το Στρατό. Όμως μια αντιπαράθεση με τη σύζυγό του θα οδηγήσει σε ματαίωση της συμφωνίας και ο ίδιος θα εγκαταλείψει το σπίτι του.

«Ο συγγραφέας έγραψε τα μονόπρακτα αυτά στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, όταν χώριζε από τη γυναίκα του και πιθανόν ήθελε να ξορκίσει το κακό», μάς ανέφερε η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη που υπογράφει τη σκηνοθεσία. Είπε πως «ο Φεντώ είναι ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής» και πως «μέσα από τα έργα του μπορούμε να μάθουμε πολλά», ενώ για τις συζυγικές σχέσεις σχολίασε πως «η τόσο μεγάλη εγγύτητα-οικειότητα που διαμορφώνεται, όταν ζεις με τον άλλο μαζί», σε κάνει να νιώθεις άνετα «να βγάλεις στο σύντροφό σου το χειρότερό σου εαυτό, περιμένοντας μάλιστα ο άλλος να σε καταλάβει και να δείξει κατανόηση».

-Πόσο απέχει ο…  γάμος από το διαζύγιο; Πώς σχολιάζει τις συζυγικές σχέσεις ο Φεντώ στα δύο αυτά μονόπρακτα;

-Νομίζω ότι μπορεί να απέχει πολύ αλλά ταυτόχρονα και λίγο. Δηλαδή αν ένα ζευγάρι προσπαθήσει να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, που  παρουσιάζονται σε ένα γάμο και δεν τα παρατήσει με την πρώτη ευκαιρία, τότε το διαζύγιο είναι πολύ μακριά. Αν όμως αφήσει τις διαφωνίες να κυριεύσουν τη σχέση και επίσης θεωρήσει τον άλλο δεδομένο, τότε το παιχνίδι μπορεί να χαθεί εύκολα. Γενικά η διαφορετικότητα και οι αντιθέσεις θα πρέπει να μας ενώνουν και να μας διευρύνουν και όχι το αντίθετο. Στον Φεντώ η σχέση των δυο ζευγαριών  είναι προβληματική. Ο ίδιος μάλιστα έγραψε τα μονόπρακτα αυτά στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, όταν χώριζε από τη γυναίκα του και πιθανόν ήθελε να ξορκίσει το κακό. Πάντως στο έργο του, και τα δυο ζευγάρια παρουσιάζονται ανώριμα να λύσουν τα προβλήματά τους, με αποτέλεσμα να αναλώνονται σε ατέρμονους καυγάδες και συγκρούσεις.

-Οι συζυγικές σχέσεις σε τι διαφέρουν από τις υπόλοιπες διαπροσωπικές σχέσεις; Και τι θέση έχει ο εγωισμός σε αυτές;

-Νομίζω ότι η μεγαλύτερη διαφορά που υπάρχει στις συζυγικές σχέσεις από οποιεσδήποτε άλλες διαπροσωπικές σχέσεις είναι: η τόσο μεγάλη εγγύτητα-οικειότητα που διαμορφώνεται, όταν ζεις με τον άλλο μαζί. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αλλά συνήθως γίνεται, όταν νιώθεις τόσο ‘άνετα’ στο να βγάλεις στο σύντροφό σου το χειρότερό σου εαυτό, περιμένοντας μάλιστα ο άλλος να σε καταλάβει και να δείξει κατανόηση. Γιατί όμως; Γιατί παρεισφρύει  το τεράστιο εγώ του καθενός μας, το οποίο θέλει να ικανοποιηθεί και να επικρατήσει. Χρειάζεται πραγματικά πολύ προσπάθεια,  τόνοι σεβασμού και ευγένειας για να συνυπάρξεις με το σύντροφό σου χωρίς να του φορτώσεις τις φαντασιώσεις που καθένας μας έχει στο κεφάλι του ή χωρίς να θες να τον κάνεις ίδιο με σένα, ή να εφαρμόσεις στη σχέση σας τους κανόνες που έχεις μάθει από την δική σου οικογένεια. Δύσκολα πράγματα.

-Γιατί επιλέξατε αυτό το έργο και πού εστιάσατε τη σκηνοθετική σας ματιά;

-Το έργο ήρθε αρχικά ως πρόταση από το Θεσσαλικό Θέατρο και την  καινούρια Καλλιτεχνική διευθύντρια Κ. Σπανού, αλλά μόλις το διάβασα πήρα αμέσως την απόφαση να το σκηνοθετήσω μιας και το βρήκα πολύ διασκεδαστικό και επίκαιρο, παρόλο που είναι γραμμένο σχεδόν 100 χρόνια πριν. Ο Φεντώ είναι ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής και των σχέσεων των ανθρώπων, ειδικά των ζευγαριών, και μέσα από τα έργα του μαθαίνεις πολλά. Η σκηνοθεσία επικεντρώθηκε στην επικαιρότητα του θέματος και σε μια σύγχρονη φόρμα που να ταιριάζει με εικόνες και καταστάσεις της εποχής μας. Επίσης δουλεύοντας τους χαρακτήρες, προσπαθήσαμε να ισορροπήσουμε τις κωμικές καταστάσεις που προκύπτουν από τις σχέσεις των ηρώων, με τα αστεία που βγαίνουν από τις ίδιες τις ατάκες. Πολύ κέφι, χιούμορ, μουσική, κίνηση και καλοί ηθοποιοί, ολοκλήρωσαν την ιδέα της σκηνοθεσίας.

-Πρόκειται για μια παραγωγή από το Θεσσαλικό Θέατρο. Πόσο τα περιφερειακά θέατρα καταφέρνουν να συνεχίσουν τις δράσεις τους εν μέσω κρίσης; Ποιες προκλήσεις καλούνται να αντιμετωπίσουν;

-Στα χρόνια της κρίσης υπήρξε μια μεγάλη κάμψη και χωρίς χρήματα πολλά ΔΗΠΕΘΕ υπολειτούργησαν χωρίς να έχουν μάλιστα και καλλιτεχνικούς διευθυντές. Ευτυχώς τον τελευταίο καιρό και μετά από παρότρυνση του Υπουργείου Πολιτισμού αλλά και των δημάρχων, που αποφάσισαν να στηρίξουν περισσότερο τα ΔΗΠΕΘΕ, η εικόνα βελτιώθηκε και συνεχώς τα πράγματα καλυτερεύουν. Οι θέσεις των καλλιτεχνικών διευθυντών προκηρύσσονται και δημιουργούνται νέα, ελπιδοφόρα, καλλιτεχνικά προγράμματα. Η διάχυση του πολιτισμού στην περιφέρεια είναι πολύ σημαντική και αν συνδυαστεί και με την εκπαίδευση, μπορεί να παράγει σημαντικό πολιτισμό.

-Έχετε κάνει σπουδές για το Θέατρο και έχετε εργαστεί σε αυτό από διάφορες θέσεις. Πώς κρίνετε το σημερινό Θέατρο στην Ελλάδα; Τι είναι αυτό που σας αρέσει και τι σας προβληματίζει στα όσα βλέπετε επί σκηνής;

-Στην Ελλάδα το θέατρο πάντοτε κατείχε σπουδαία θέση και ήταν σημαντικό. Την περίοδο της κρίσης οι θεατρικές παραστάσεις τριπλασιάστηκαν και εδώ υπάρχει το εξής παράδοξο: Ενώ οι άνθρωποι δεν είχαν λεφτά να πηγαίνουν στο θέατρο ωστόσο τα θέατρα πλήθαιναν. Επίσης ενώ οι ηθοποιοί δεν πληρώνονταν έπαιζαν σε πολλές παραστάσεις ταυτόχρονα. Αποτέλεσμα: ένα χαοτικό τοπίο μέσα στο οποίο χάνονται προθέσεις, όνειρα, καλές δουλειές αλλά και ο σκοπός του ίδιου του θεάτρου. Είμαι πολύ προβληματισμένη για τη συνέχεια της δουλειάς μας, αλλά και για τις αντοχές μας σε αυτό το μπερδεμένο περιβάλλον. Επίσης υπάρχουν στιγμές που νιώθω να χάνω μέσα μου τους λόγους που με σπρώχνουν να κάνω θέατρο γιατί πιο επιτακτικά ζητήματα και ανάγκες παίρνουν περισσότερο χώρο. Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι χωρίς να έχεις κάτι να πεις, κάτι που να βγαίνει από μέσα σου και να αφορά κάποια καινούρια θέση, κάποια νέα οπτική της ζωής ή του κόσμου, και που αυτή θα είναι δυνατή να φωτίσει με έναν άλλο τρόπο τα πράγματα, δεν μπορείς να κάνεις θέατρο.

-Τι θα ακολουθήσει μετά την θερινή περιοδεία της παράστασης «Από το γάμο στο διαζύγιο»;

-Τελειώνουμε με παραστάσεις στην Αθήνα και τη Λάρισα και στη συνέχεια αποχαιρετώ τους υπέροχους αυτούς ηθοποιούς, και ετοιμάζομαι για τη χειμερινή σεζόν. Θα επαναλάβουμε για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Όλβιο «Την οδό Αβύσσου» του Μ. Λουντέμη και με την ομάδα μου την Άνιμα θα ανεβάσουμε το «Γαμήλιο Εμβατήριο» του Α. Τερζάκη σε μια ιδιαίτερη εκδοχή. Και αυτά προς το παρόν.

Η παράσταση ανεβαίνει σε νέα μετάφραση της Βίκυς Λιακοπούλου. Σκηνοθεσία Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, Βοηθός Σκηνοθέτη Νικολίνα Καραθύμιου, Σκηνικά –κοστούμια Μαρία Παπαδοπούλου, επιμέλεια κίνησης –χορογραφίες Κική Μπάκα, πρωτότυπη μουσική Κώστας Νικολόπουλος, φωτισμοί Μάκης Παπατριανταφύλλου.

Πρωταγωνιστούν: Κώστας Αποστολάκης, Ευγενία Δημητροπούλου και Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος. Μαζί τους οι: Ειρήνη Κουτρουμάνου και Δημήτρης Τσικούρας.

Είσοδος: 12€, Φοιτητικό-Παιδικό 8€, Ανέργων/Oμαδικά/Πολύτεκνοι/ ΑΜΕΑ 5€. Προπώληση: viva.gr, Mediamarkt, Seven, Reload, 11876.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ