Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Η ζωή και το έργο της Lavinia Schulz και του Walter Holdt αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την παράσταση «Ασθμαίνω.» που θα ανεβάσει η LandArt Theater, τμήμα της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Χοροθέατρο Άνιλιν, στις 21, 22 και 23 Απριλίου 2018 στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον (Παρασκευοπούλου 42) στο πλαίσιο της Ανοικτής Σκηνής που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης για 7η χρονιά.
«Είναι η βιογραφία δυο ανθρώπων που η τέχνη ήταν η ζωή τους και πάλευαν σε μια δύσκολη εποχή να επιβιώσουν ως καλλιτέχνες και ως ερωτικό ζευγάρι», σημείωσε ο Χριστόδουλος Ανδρέου που υπογράφει τη σκηνοθεσία, ενώ ο ίδιος έβαλε και το δικό του λιθαράκι στην σύλληψη της ιδέας και στο κείμενο.
Μάς μίλησε για τους δύο αυτούς καλλιτέχνες, που «θεωρούσαν πως η τέχνη μολύνεται όταν συνδέεται με το χρήμα», για την «τέχνη είναι από μόνη της ένας έρωτας», για την «Ανοιχτή Σκηνή» και για τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει μια θεατρική ομάδα της πόλης μας σήμερα.
-Τι είναι το «Ασθμαίνω»; Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την παράσταση;
-Ασθμαίνω. Αναπνέω με δυσκολία. Επιβιώνω με δυσκολία αλλά δεν εγκαταλείπω. Ποτέ. Μια βιογραφία δυο ανθρώπων που η τέχνη ήταν η ζωή τους και πάλευαν σε μια δύσκολη εποχή να επιβιώσουν ως καλλιτέχνες και ως ερωτικό ζευγάρι.
Η ενδυματολόγος και συνδραματουργός της παράστασης, Κατερίνα Σταύρου, τον Οκτώβρη του 2016 μου έκανε πρόταση να φτιάξουμε και να σκηνοθετήσω μια παράσταση από το μηδέν για αυτούς τους δύο καλλιτέχνες (Lavinia Schulz & Walter Holdt). Ο πρώτος σκοπός ήταν η διπλωματική της παράσταση στην κατεύθυνση Ενδυματολογίας του Τμήματος Θεάτρου, αλλά στην πορεία παθιαστήκαμε όλοι και θέλαμε να την εξελίξουμε και να βγει παραέξω.
-Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με την ιστορία έργου της Lavinia Schulz και του Walter Holdt; Και τι έχει να πει στο σήμερα;
-Η Lavinia και ο Walter ήταν ένα καλλιτεχνικό ζευγάρι και ταυτόχρονα ζευγάρι στη ζωή που έδρασε σε μια δύσκολη περίοδο, στη Γερμανία του μεσοπολέμου με την ανεργία και τον πληθωρισμό στα ύψη. Ζούσαν σε ένα υπόγειο χωρίς ρεύμα και νερό, με δυο αιώρες για κρεβάτι και πάλευαν καθημερινά με την πείνα και την τέχνη. Βέβαια η ιστορία λέει ότι σε κάθε κρίση η τέχνη μεσουρανεί. Η ιδιαιτερότητα του ζευγαριού αυτού έγκειται και στην ιδεολογία του. Θεωρούσαν πως η τέχνη μολύνεται όταν συνδέεται με το χρήμα, έτσι δεν ήθελαν να πληρώνονται για το καλλιτεχνικό τους έργο. Κι αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Αφοσιωμένοι στα πιστεύω τους δε δέχτηκαν κανένα συμβιβασμό κόντρα στο αποδεκτό της εποχής τους. Πιστεύουμε ότι και σήμερα αλλά και σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι που παρά τις δυσκολίες παλεύουν γι’ αυτό που αγαπούν είτε αυτό είναι τέχνη, είτε αυτό είναι έρωτας ή ό,τι θεωρεί ο καθένας πρώτιστο στη ζωή του.
-Τελικά ο έρωτας είναι πάνω από την τέχνη ή η τέχνη πάνω από τον έρωτα;
-Η τέχνη είναι από μόνη της ένας έρωτας που άμα παθιαστείς μαζί της δεν ξεμπερδεύεις ποτέ. Επίσης, είναι και ένας έρωτας που δεν σβήνει ποτέ γιατί το έργο τέχνης ζει για πάντα.
-Πού εστιάσατε τη ματιά σας; Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Το «Ασθμαίνω.» είναι μια παράσταση σωματικού θεάτρου και μέσα από τη φυσικότητα της κίνησης και την αλληλεπίδραση δυο σωμάτων αναδύεται η αλήθεια και το συναίσθημα της στιγμής. Η κίνηση γίνεται ένα με το κοστούμι. Ολόσωμες μάσκες, κοστούμια που καλύπτουν πλήρως το σώμα δημιουργούν ένα συνονθύλευμα περίεργων όγκων, παραμορφωμένων σχημάτων και έντονων χρωμάτων προσφέροντας μια διαφορετική προσέγγιση της κίνησης και των δυνατοτήτων του σώματος. Επί σκηνής δύο ηθοποιοί που υποδύονται το ζευγάρι. Μαζί τους δυο μουσικοί παίζουν ζωντανά πιάνο και μπάσο.
Στόχος ήταν να εστιάσουμε στη δύναμη της τέχνης και τη λύτρωση μέσα απ’ αυτή. Η τέχνη καταλήγει να είναι πάνω απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Lavinia και ο Walter ζουν σήμερα μέσα απ’ το έργο τους και μέσα απ’ την παράσταση μας.
-Ένα μεγάλο κομμάτι της παράστασης δίνει έμφαση στο σωματικό θέατρο. Τι είναι αυτό που σας έκανε να επιλέξετε αυτή τη μορφή;
-Οι ίδιοι οι καλλιτέχνες για τους οποίους μιλάμε ασχολούνταν με το χορό και την κίνηση. Έκαναν παραστάσεις χορού με ολόσωμες μάσκες και περίεργους όγκους δίνοντας ζωή σε πιο εικαστικά για την εποχή εκείνη κοστούμια. Μέσα από αυτή τη μορφή παραστατικής τέχνης θα μπορούσαμε να αγγίξουμε καλύτερα τη ζωή και το έργο τους, φέρνοντας έτσι κατά κάποιο τρόπο το κοινό πιο κοντά στο καλλιτεχνικό έργο του ζευγαριού.
-Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι ήταν η μουσική. Πώς λειτουργεί στην παράστασή σας;
-H μουσική είναι πρωτότυπη και αυτοσχεδιαστική, συνδιαλέγεται με τη δράση των ηθοποιών. Λειτουργεί ως ατμόσφαιρα της παράστασης, επενδύει και χρωματίσει τα κομβικά σημεία.
-Συμμετέχετε στην Ανοιχτή Σκηνή. Πώς νιώθετε που αποτελείτε μέρος αυτού του φεστιβάλ;
-Είναι σημαντικό να υπάρχει αυτό το Φεστιβάλ από το Δήμο Θεσσαλονίκης και να δίνει βήμα σε θεατρικές ομάδες να επικοινωνήσουν τη δουλειά τους. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο για μας τους νέους καλλιτέχνες, καθώς μας δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας, να δείξουμε τη ματιά μας στην τέχνη και να μοιραστούμε τις ανησυχίες, τις χαρές και τις σκέψεις μας με το κοινό της πόλης. Να υπάρξουμε μέσα απ’ την τέχνη μας. Είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει μια θεατρική ομάδα της πόλης μας σήμερα; Και τι μπορεί να κάνει για να τις αντιμετωπίσει;
-Η έλλειψη χώρου, χρόνου και χρηματοδότησης είναι βασικοί ανασταλτικοί παράγοντες αλλά αν παραδειγματιστούμε έστω και λίγο από την επιμονή και το πάθος της Lavinia Schulz μπορούν να γίνουν σημαντικά καλλιτεχνικά πράγματα. Ευτυχώς αυτό υπάρχει.
Χρειάζεται να έχει κανείς υπομονή και να επιζητεί τη συνεχή τριβή με το αντικείμενο και την τέχνη που ερωτεύτηκε.
-Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
-Πιστεύω ότι το «Ασθμαίνω.» δεν έχει κλείσει τον κύκλο του. Με το remake του 2018 που έγινε μ’ αφορμή το Φεστιβάλ στο Άνετον, βλέπω πως όσο ξαναδουλεύεις μια ιδέα, μια ιστορία τόσο σκηνοθετικά, όσο και μουσικά, χορογραφικά και φυσικά υποκριτικά - δουλεύοντας και εξερευνώντας σε μεγαλύτερο βάθος την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων - μαθαίνεις και εξελίσσεσαι και ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα στο ίδιο υπάρχον έργο. Οπότε το «Ασθμαίνω.» δεν έχει τελειώσει για μένα. Παρ’ όλ’ αυτά πιθανόν το επόμενο βήμα μου να ‘χει να κάνει με τη μεταγραφή κάποιου έργου από τον κινηματογράφο στο θέατρο.
Παραστάσεις 21-23 Απριλίου 2018. Ημέρες και ώρα παραστάσεων: Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00 και Δευτέρα στις 21.00. Εισιτήρια: Κανονικό €8, Φοιτητικό και ομαδικό (από 10 άτομα άνω) €6, Ατέλεια, Ανέργων, ΑΜΕΑ, Πολυτέκνων, Κάρτα Πολιτισμού €5. Τηλέφωνα κρατήσεων: 6955853789, 6941559418.
