Η παράδοση αφορά στο παρόν και στο μέλλον. Γνωρίζοντας την παράδοση κατανοούμε εύκολα την συλλογική μας πορεία και εντάσσουμε τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτή. Μιας πορείας που προσδιορίζεται, βέβαια, στο παρελθόν, αλλά διαμορφώνει το παρόν και καθορίζει το μέλλον μας. Άγνοια των παραδόσεων δημιουργεί τον κίνδυνο απώλειας της πραγματικής ταυτότητας, της δικής μας και των παιδιών μας. Ο Γιώργος Σεφέρης μάς λέει ότι «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνουμε και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Οι παραδόσεις δημιουργούν μια βάση στήριξης και ασφάλειας για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, παρά την απόλυτη βιομηχανοποίηση, τη ραγδαία αστικοποίηση, τον σύγχρονο τρόπο ζωής και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Και γι’ αυτό η διατήρησή τους αποτελεί σημαντική και αναντικατάστατη ευθύνη μας μέσα από τους αιώνες.
Παραδόσεις είναι και όλα τα απλά και καθημερινά. Πραγματοποιούνται την ίδια χρονική στιγμή και στο ίδιο μέρος, με την ίδια ακρίβεια, από τα μέλη μιας οικογένειας, μιας κοινότητας κ.λπ. Οι άνθρωποι τις διαφυλάττουν σαν μια αταλάντευτη στον χρόνο συνήθεια, ως τρόπο ζωής.
Οι παραδόσεις δεν είναι παρωχημένες συνήθειες. Μπορούμε, όμως, να απορρίψουμε κάποια ξεπερασμένα στοιχεία τους εντάσσοντας τα γνήσια, ουσιαστικά και αυθεντικά στη σημερινή πραγματικότητα. Πρέπει να παίρνουμε το ζωντανό πνεύμα από την παράδοση και όχι τους κενούς τύπους. Γι’ αυτό για κάθε έθνος δύναμη και συστατικό του στοιχείο είναι η παράδοση. Όταν το παρελθόν επιδρά δημιουργικά στο παρόν, μέσα από την κατάλληλη ισορροπία, οι λαοί και οι διάφορες κοινωνικές ομάδες βρίσκουν το δρόμο τους. Η αξία της παράδοσης είναι σημαντικός παράγων και για την καλύτερη κατανόηση του παρόντος.
Ο άνθρωπος, μέσω της παράδοσης, κατανοεί την ιστορική τροχιά μέσα στην οποία κινείται αποκομίζοντας πλούσια διδάγματα. Η παράδοση ανήκει στο παρελθόν και αυτό σημαίνει ότι είναι δημιούργημα συγκεκριμένων κοινωνικών συνθηκών. Η κοινωνία όμως δεν είναι στατική, αλλάζει, εξελίσσεται και παράλληλα απομακρύνεται από τα πρότυπα του παρελθόντος. Η παράδοση, όμως, συγκεκριμενοποιεί την παρουσία ενός λαού μέσα στο χρόνο. Η παράδοση είναι η ψυχή, ο πόνος και το θησαυροφυλάκιο του λαού μας, του πολιτισμού μας. Η παράδοση προσαρμόζεται στις πραγματικότητες της ανθρώπινης ύπαρξης και γίνεται ο κρίκος σύνδεσης της μιας γενιάς με την άλλη.
Ο Ν. Καζαντζάκης έλεγε για την παράδοση: «Το πρώτο χρέος σου εκτελώντας τη θητεία στη ράτσα σου είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους και το τρίτο σου χρέος να παραδώσεις στο γιό σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».
Αυτήν την ελληνική εθνική παράδοση, που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, που συμπεριλαμβάνεται σε θεσμούς της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους, και που αποτελεί βασικό στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας, επιχειρούν οι σημερινοί κυβερνώντες να την λοιδωρήσουν, να την απαξιώσουν, να την ξεθεμελιώσουν και να την εξαφανίσουν, στο όνομα ενός παρωχημένου διεθνισμού, τον οποίο προσπαθούν να επιβάλλουν στον ελληνικό λαό.
* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων. Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο site www.efsimopoulos.gr
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
