Όσο οι θέσεις των μονομάχων του διπολισμού (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ) συγκλίνουν ή ταυτίζονται και όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο οξύνονται οι ψευτο-καυγάδες και κοκορομαχίες άνευ ουσίας μεταξύ τους. Τα άλλα αστικά κόμματα αγωνίζονται να επιβιώσουν για να στριμωχτούν με συνεργασίες ως «χρήσιμοι», στη διαχείριση του συστήματος. Κοινός τους στόχος είναι η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια να μη στοχεύσει τη ρίζα του προβλήματος, να μην αναζητήσει πραγματική διέξοδο. Η «ελευθερία επιλογής» να εγκλωβιστεί μόνο στο ΠΟΙΟΣ και με ΠΟΙΟ ΤΡΌΠΟ θα συνεχίσει την αντιλαϊκή βαρβαρότητα.
Ο ανταγωνισμός αφορά τον «χρησιμότερο - αποτελεσματικότερο» σ’ αυτή τη πολιτική με ένα βασικό «προαπαιτούμενο»: την διαχείριση των λαϊκών αντιδράσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή τη «βρώμικη δουλειά» θριάμβευσε.
Ενόψει εκλογών (ανεξάρτητα πότε θα γίνουν) καλλιεργείται το δίλημμα «Πρόοδος – Συντήρηση» στηριγμένο σε αφηγήματα των μονομάχων που δεν μπορούν να αποκρύψουν τη ταύτιση τους στο κύριο. Δύο παραδείγματα:
Επιχείρημα ΣΥΡΙΖΑ:
«Έχουμε πλεονάσματα (σ.σ. από την φορολογία του λαού, μειώσεις συντάξεων, μισθών, δαπανών υγείας κ.λ.π). Άρα ελευθερία επιλογών. Μπορούμε να μην κόψουμε ΤΩΡΑ τις συντάξεις». Το δίλημμα: όχι ΑΝ αλλά ΠΟΤΕ θα κοπούν οι συντάξεις. ΑΘΛΙΑ ΚΟΡΟΪΔΙΑ.
Λίγες μέρες πριν τη «λήξη του μνημονίου», το Γιούρογκρουπ (όπου περίσσεψαν οι προειδοποιήσεις για απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνημένων) μπλόκαρε τη τελευταία δανειακή δόση απαιτώντας «ισοδύναμη» λαϊκή επιβάρυνση γιατί η κυβέρνηση (όχι ακύρωσε) απλά ανέστειλε για 6 μήνες την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά.
Η «μεταμνημονιακή παρακολούθηση» δεν είναι ευχολόγια. Είναι σκληροί τριμηνιαίοι έλεγχοι και εκθέσεις των δανειστών στη βάση των οποίων οι αγορές θα αποφασίζουν αν και με τι όρους θα δανείσουν τη χώρα. Δηλαδή συνεχής εκβιασμός για νέα μέτρα για να μην «απορριφθούμε από τις αγορές».
Η «ευελιξία» στη τήρηση συμφωνηθέντων απλά μπορεί να μεταθέτει χρονικά την εφαρμογή τους ή να επιλέγει άλλους «ισοδύναμους» τρόπους επιβάρυνσης το λαού, ποτέ του κεφαλαίου, μη χαλάσει το επενδυτικό κλίμα. Το παιχνίδι «χαλαρός Μοσκοβισί» - «σκληροί Γερμανοί», «έφαγε τα ψωμιά του». Η λογική του «καλού και κακού μπάτσου» ισχύει τόσο στην αστυνομική όσο και την οικονομική επιτήρηση.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Μπορεί η ΝΔ να αλλάξει τη κατάσταση;
Πρόκειται περί ανεκδότου. Ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει παντού ότι δεν μπορούν αν αμφισβητηθούν οι συμφωνίες, ότι το φάρμακο είναι περισσότερα προνόμια στο κεφάλαιο. Φαίνεται όμως ότι ο Τσίπρας τα καταφέρνει καλύτερα.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΝΔ προς ΣΥΡΙΖΑ: «Ξεπουλήσατε τη Μακεδονία».
Πράγματι, η συμφωνία των Πρεσπών είναι απαράδεκτη. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να την ψηφίσει. Διαιωνίζει αλυτρωτισμούς αναγνωρίζοντας ανύπαρκτη «εθνότητα» και «γλώσσα», όταν η Τουρκία επαναφέρει ζητήματα «τουρκικής μειονότητας» στη Δυτική Θράκη, στη τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ.
ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ
Η συμφωνία έγινε κατ’ απαίτηση του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να διευρύνουν την επιρροή τους στα Βαλκάνια μειώνοντας την όποια επιρροή της Ρωσίας για τα δικά της συμφέροντα στη περιοχή. Μια περιοχή – θέατρο τεράστιων ανταγωνισμών παγκόσμιων δυνάμεων γιατί από αυτή περνούν αγωγοί ενέργειας, δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων προς τη Κεντρική Ευρώπη. Ανταγωνισμοί που διακινδυνεύουν ακόμα και θερμό πόλεμο.
Αυτοί που προκάλεσαν το πρόβλημα (ΝΑΤΟ – ΕΕ) με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αξιοποιώντας αλυτρωτισμούς, με αλλαγή συνόρων με βομβαρδισμούς, αναγορεύονται σε εγγυητές ειρήνης – ασφάλειας – συνόρων.
Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι η ΝΔ θα αμφισβητήσει και θα αλλάξει τη συμφωνία αυτή; Θα εμφανιστεί ο κ. Μητσοτάκης λιγότερο ΝΑΤΟϊκός ή Ευρωενωσιακός από τον κ. Τσίπρα;
Πρόκειται επίσης περί ανεκδότου. Θα ήταν αυτοκτονία, άρνηση του DNA της ΝΔ.
Εν κατακλείδι:
Το ερώτημα για ΣΕΒ και δανειστές είναι:
Με τον Μητσοτάκη που δηλώνει ευθαρσώς «είμαι με τον ΣΕΒ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ» αλλά ίσως δεν είναι ικανός να γοητεύσει τον λαό για νέες θυσίες;
Ή με τον Τσίπρα που 1 στις 100 φορές ψελλίζει για τον ΣΕΒ, όμως υλοποιεί όλες τις απαιτήσεις του, δηλώνει ΝΑΤΟϊκότερος του ΝΑΤΟ, θαυμαστής του Τράμπ και περνάει ευκολότερα τα μέτρα στο λαό;
Έτσι κι’ αλλιώς η σκυτάλη της βαρβαρότητας παραδίνεται από την προηγούμενη κυβέρνηση στην επόμενη, στη βάση της κοινής δήλωσης όλων των αστικών κομμάτων: «Οι συμφωνίες δεν αλλάζουν, πρέπει να τηρούνται. Το κράτος έχει συνέχεια».
Το ερώτημα για τον λαό είναι: Μπορεί να έχει τα ίδια ερωτήματα με τον ΣΕΒ.
Πρέπει αυτό το κράτος να έχει συνέχεια;
Το ΚΚΕ λέει: τήρηση των συμφωνιών, συνέχεια αυτού του κράτους με εναλλαγή κυβερνήσεων σημαίνει χειροτέρευση της κατάστασης, όλων των κινδύνων για το λαό.
Πριν ο λαός ξαναπεί «κάθε πέρυσι και χειρότερα», να μη φοβηθεί.
ΤΩΡΑ να κάνει το βήμα, να δυναμώσει το ΚΚΕ.
*Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος είναι ευρωβουλευτής του ΚΚΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
