του Στράτου Γ. Σιμόπουλου*
«Είναι σοφό να ξεκινάς από μια ακραία θέση, όταν επιδιώκεις μια επωφελή συμβιβαστική συμφωνία» είχε πει ο διάσημος οικονομολόγος Τζων Κέυνς.
Αυτή η φράση σε μεγάλο βαθμό συμπυκνώνει την διαπραγματευτική τακτική των Σκοπίων έναντι της Ελλάδας για το θέμα του ονόματος, αλλά και τις παράλογες απαιτήσεις και αξιώσεις της Τουρκίας τις τελευταίες εβδομάδες στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Ποια είναι όμως η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης και της διπλωματίας της χώρας μας στα δύο αυτά «μέτωπα», ιδιαίτερα μετά και την σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στα ελλληνοτουρκικά σύνορα;
Στο Σκοπιανό η κυβέρνηση αρχικά δεν περίμενε τις μαζικές αντιδράσεις των δύο συλλαλητηρίων στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, με αποτέλεσμα αμέσως μετά το δεύτερο αίφνης να ανακύψει σαν «από μηχανής θεός» το ζήτημα της Novartis για να μπορέσουν να στραφούν αλλού τα «φώτα της δημοσιότητας».
Τα συλλαλητήρια ήταν απολύτως ενδεικτικά της επιθυμίας του ελληνικού λαού, σχετικά με το Σκοπιανό.
Κατάλαβαν στην κυβέρνηση πως τελικά όλα δεν είναι οικονομία, όπως πρεσβεύει η μαρξιστική θεωρία, αλλά οι Έλληνες αγωνιούν και για άλλα ζητήματα, όπως η ταυτότητα και η ιστορία τους και γι’αυτό δεν θέλουν ονομασία που θα περιέχει ως συνθετικό τη λέξη «Μακεδονία».
Όμως ορισμένοι άσχετοι, επικίνδυνοι διεθνιστές και ανιστόρητοι του κυβερνητικού συνασπισμού δεν είχαν υπολογίσει έγκαιρα και έγκυρα τις αντιδράσεις για το Σκοπιανό και δεν μπορούν να «συμμαζέψουν» την κατάσταση.
Τώρα με την ενδοτικότητα και την υποχωρητικότητα, που επιδεικνύουν, έχουν δώσει την δυνατότητα στον Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ να βγαίνει και να κάνει λόγο ακόμη και για αλλαγές στο Σύνταγμα της…Ελλάδας, προκειμένου να ικανοποιήσει το δικό του εσωτερικό ακροατήριο, που καίει Ελληνικές σημαίες στα πρόσφατα συλλαλητήρια στα Σκόπια.
Ακόμη και εάν επιχειρήσει κάποιος να αποστασιοποιηθεί από τους «θερμοκέφαλους», που σίγουρα υφίστανται και στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ, εντούτοις θα ανακαλύψει πως και οι χειρισμοί του ίδιου του Έλληνα Πρωθυπουργού εμπεριέχουν ανησυχητικό «ερασιτεχνισμό».
Δεχτήκαμε να βγάλουν το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το αεροδρόμιο τους και από ορισμένους δρόμους, που πριν μερικά χρόνια «βάφτισαν» και τους δώσαμε ξεπάγωμα των διαδικασιών της δεύτερης φάσης σύνδεσης του κράτους τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά κυρίως, δια στόματος του Έλληνα Πρωθυπουργού αποδεχθήκαμε σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία.
Οι Σκοπιανοί βέβαια από την πλευρά τους ούτε τα βιβλία με τη «Μακεδονία του Αιγαίου» δεν αλλάζουν.
Η ανικανότητα διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης είναι εμφανής και στο ζήτημα των σχέσεων με την Τουρκία.
Οι διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρούν ότι μόνο σε εκείνους δεν αρέσει ο πόλεμος, «ζαλίστηκαν» όταν κατάλαβαν πόσο απρόβλεπτος και επικίνδυνος είναι ο Ερντογάν τόσο με τον εμβολισμό του πλοίου της ελληνικής ακτοφυλακής, όσο και με την πρόσφατη σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτικών.
Η κυβέρνηση άγεται και φέρεται από τις Τουρκικές πρωτοβουλίες και αντιδράσεις, δεν έχει σχέδιο και στρατηγική και η πιο τρανή απόδειξη αυτής της ανεπάρκειας της είναι πως στην αρχή διαβεβαίωναν ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί θα επιστρέψουν σε λίγες ημέρες, ενώ τώρα δεν προχωρούν σε καμία πρόβλεψη γιατί αντιλήφθηκαν πως η ταλαιπωρία των στρατιωτών μας μπορεί να κρατήσει πάρα πολύ.
Από κοντά βέβαια με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο «εκπρόσωπος» του στη Θεσσαλονίκη, Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, που αφού κατάφερε να εξαγριώσει όλους τους Βορειοελλαδίτες με τις απαράδεκτες δηλώσεις του για το Σκοπιανό, τώρα ξαφνικά «εξαφανίστηκε» επικοινωνιακά.
Μήπως τον κρατάνε «φιμωμένο» γιατί νιώθει την ανάγκη να αρχίσει να εξυμνεί μέρες που είναι και την Ελληνοτουρκική φιλία;
* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων. Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο site www.efsimopoulos.gr
