Το ολόχρυσο μπαρ…
Μπαίνει ο τύπος στο σπίτι του, μεθυσμένος, σε κακή κατάσταση και βρίσκεται αντιμέτωπος με την αγριεμένη γυναίκα του.
-Πού ήσουνα μέχρι τα άγρια χαράματα; τον ρωτάει.
-Γυναίκα, ήταν υπέροχα. Ένα καινούριο μπαρ, το Golden Saloon… Όλα εκεί μέσα είναι χρυσά. Έχει τεράστιες χρυσές πόρτες, χρυσό πάτωμα… μέχρι και το ουρητήριο είναι χρυσό.
Η γυναίκα του δεν πιστεύει λέξη, αλλά την άλλη μέρα βρίσκει το νούμερο του νέου μπαρ και τους τηλεφωνεί για να ελέγξει την ιστορία του άντρα της.
-Το Golden Saloon; ρωτάει, μόλις κάποιος σηκώνει το τηλέφωνο.
-Βεβαίως! Τι θα θέλατε; τη ρωτάει ο μπάρμαν.
-Έχετε χρυσές πόρτες;
-Φυσικά, λέει αυτός.
-Και χρυσό πάτωμα;
-Έχουμε και χρυσό πάτωμα.
-Και χρυσό ουρητήριο;
Και τότε ο μπάρμαν βάζει τις φωνές σε κάποιον άλλο μέσα στο μπαρ:
-Γιάννη, μου φαίνεται ότι βρήκα τα ίχνη αυτού που κατούρησε μέσα στο σαξόφωνό σου χτες!...
Συζήτηση του Γιώργου με τη γυναίκα του μέσα στο σπίτι:
Άννα: «Γιώργο, τι να σου φτιάξω να φας;».
Γιώργος: «Γυναίκα, μη φτιάξεις τίποτα. Θα... φάω στη δουλειά!».
«Υπάρχει μόνο μια διαφορά μεταξύ μιας μακριάς ζωής και ενός καλού δείπνου: στο δείπνο, το γλυκό έρχεται στο τέλος».
Robert Louis Stevenson, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας
