Πηγαίνει στην Κρήτη ένας τύπος με πολλά λεφτά και μαγεύεται από τις ομορφιές της. Κάποια στιγμή συναντάει έναν ντόπιο ο οποίο κρατά ένα Κρητικό μαχαίρι.
-Φίλε, του λέει, πολύ ωραίο το μαχαίρι σου. Πόσα θέλεις για να μου το δώσεις;
-Δεν είναι για πούλημα, απαντά ο Κρητικός.
-Θα σου δώσω όσα θες, λέει ο πλούσιος.
-Όχι, ξαναλέει ο Κρητικός.
-Να, θα σου δώσω το χρυσό μου ρόλεξ, λέει με λαχτάρα ο πλούσιος.
-Σου ‘πα, δεν σου τη δίνω τη μαχαίρα.
-Μα γιατί; ρωτά ο πλούσιος.
-Γροίκα, λέει ο Κρητικός. Αν μου δώκεις το ρόλεξ τσαι σου δώκω την μαχαίρα, τσαι πάω στο χωριό, τσαι κάτσω στον καφενέ, τσαι πιω δύο ρατσιά, τσαι με πιάκει ο πεντοζάλης, τσαι έρθει κάποιος τσαι μου πει: «Τσι μάνας σου…», εγώ ήντα θα του πω; «Εννιά παρά τέταρτο;»…
«Καλύτερα να μην αρχίσεις ποτέ παρά να μην τελειώσεις ποτέ».
George Herbert, 1593-1633, Ουαλός ποιητής
