Δύο ψαράδες προσπαθούν να πιάσουν ψάρια στην όχθη μιας λίμνης. Επειδή όμως δεν τσιμπάει τίποτα αρχίζουν την κουβέντα προκείμενου να μη βαρεθούν.
-Εσύ έχεις παιδιά;
-Ναι, ένα γιο.
-Πίνει αλκοόλ;
-Αστειεύεσαι; Μόνο γάλα!
-Καπνίζει;
-Ούτε κατά διάνοια!
-Ξενυχτάει με τους φίλους του;
-Μα τί λες τώρα; Μετά το βραδινό πάει κατευθείαν για ύπνο!
-Πρέπει να είσαι περήφανος που έχεις έναν τέτοιο γιο! Και ποσών ετών είναι;
-Τριών μηνών...
Τί είδε το παιδί...
-Μαμά, μαμά είδα στο πάρκο το αυτοκίνητο του μπαμπά. Πλησίασα και είδα τον μπαμπά γυμνό και την κουμπάρα γυμνή και...
-Φτάνει αγόρι μου. Την ιστορία θα τη διηγηθείς το βράδυ που έχουμε τους κουμπάρους τραπέζι.
Πράγματι μόλις το βράδυ κάθισαν στο τραπέζι, λέει η μαμά:
-Πες αγόρι μου τί είδες στο πάρκο.
-Είδα τον μπαμπά στο αυτοκίνητο μαζί με την κουμπάρα.
-Πες και τί έκαναν, αγόρι μου.
-Ήταν γυμνοί και έκαναν ότι έκανες εσύ με τον κουμπάρο στην κρεβατοκάμαρα!...
«Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά».
Νίκος Καζαντζάκης,
1883-1957, Έλληνας συγγραφέας