Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Εκλογές 2015 #2: Οι κάλπες που προκάλεσαν ενθουσιασμό στους δανειστές

Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια οι Ευρωπαίοι μοιάζουν ενθουσιώδεις για τις ελληνικές κάλπες

Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ

Από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε τη χώρα σε καθεστώς μνημονίου, έχουν γίνει τρεις βουλευτικές εκλογές (6 Μαΐου 2012, 17 Ιουνίου 2012, 25 Ιανουαρίου 2015) και το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου. Οι διαφορές σε όλες αυτές τις αναμετρήσεις είναι πολλές: Το Μάιο του ’12, η ΝΔ δεν αποδεχόταν το μνημόνιο ως είχε (σ.σ. παρά τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου) και «δεσμευόταν» στα διαβόητα σημεία του Ζαππείου. Στις 17 Ιουνίου, η πόλωση χτύπησε «κόκκινο», με τον Αλέξη Τσίπρα να έχει αποδείξει πως δεν σκοπεύει να συγκυβερνήσει με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τον Ιανουάριο του 2015 είχαμε τις πλέον ξεκάθαρες εκλογές μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, με τους εκπροσώπους των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ να εξασφαλίζουν πλειοψηφία στη Βουλή. Όλες αυτές οι κάλπες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ήταν πέρα για πέρα ανεπιθύμητες από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι με εχθρικές δηλώσεις μιλούσαν για αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ακραία αντίθεση με τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Οι Ευρωπαίοι όχι μόνο τις δέχονται, αλλά μοιάζουν ενθουσιασμένοι με την προκήρυξή τους.

Γιατί, λοιπόν, συμβαίνει αυτό; Ο λόγος πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Οι Ευρωπαίοι έχοντας μετατρέψει τον Τσίπρα σε έναν ακόμη ηγέτη που φέρνει μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν αρκούνται στην προσωπική του μεταστροφή. Επιθυμούν, πλέον, μία κυβέρνηση απολύτως εναρμονισμένη με τις εντολές τους. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, ο Μάρτιν Σουλτς είχε εκφράσει ηχηρά την απογοήτευσή του για την επιλογή του Τσίπρα να συγκυβερνήσει με τον Καμμένο και όχι με τον Θεοδωράκη. Ο υπολογισμός τους είναι ο εξής: Οι ΑΝΕΛ θα πληρώσουν «το μάρμαρο» της μνημονιακής στροφής του Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωμένος δεν θα πλησιάσει καν την αυτοδυναμία και είναι αναγκαστική μία κυβέρνηση συνεργασίας.

Ποια είναι τα υποψήφια κόμματα; Το Ποτάμι πρέπει να θεωρείται σίγουρο. Ο Θεοδωράκης στήριξε σε όλους τους τόνους την υπογραφή του μνημονίου και πλέον αναμένεται να κεφαλαιοποιήσει το «ναι» στη Βουλή με την είσοδο στην κυβέρνηση. Δεν θα είναι, δα, και καμία έκπληξη. Όλοι γνωρίζουν και συζητούν πως άπαξ και οι ΑΝΕΛ δεν μπουν στη βουλή, ο Θεοδωράκης θα είναι ο πιο «εύκολος» για συγκυβέρνηση με τον Τσίπρα. Αν, λοιπόν, προκύψει ποσοστό ικανό ώστε να συγκυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι, θα σχηματιστεί τάχιστα η νέα κυβέρνηση. Το πρόβλημα που βαραίνει τον Τσίπρα είναι τι θα γίνει αν δεν «βγαίνουν τα κουκιά».

Εδώ προκύπτει το πραγματικό θρίλερ για τη νέα κυβέρνηση: Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ; Αν το ΠΑΣΟΚ μπει στη βουλή, ο Τσίπρας θα αποκτήσει ένα ακόμη «μαξιλαράκι» και θα στραφεί στη Γεννηματά για να συμπληρώσει πλειοψηφία. Αν η Φώφη, όμως, οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο χώρο του εξωκοινοβουλίου, ο Τσίπρας θα έχει μονάχα δύο επιλογές: Τις νέες εκλογές ή να στραφεί στον… Μεϊμαράκη! Επιμένουμε ιδιαίτερα στη στάση των Ευρωπαίων σ’ αυτές τις εκλογές γιατί θεωρούμε πως παίζουν κομβικό ρόλο σ’ αυτήν ακριβώς την επιλογή: Μας φαντάζει αδιανόητο εν όψει των νέων διαπραγματεύσεων του Οκτωβρίου να δεχτούν οι Ευρωπαίοι νέες κάλπες στην Ελλάδα. Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αν ισχύσει η ανάγκη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ (σ.σ. πάντα μαζί με το Ποτάμι) θα γίνει άμεσα, ό,τι κι αν λέει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας!

Το τελευταίο ερώτημα είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει πρωθυπουργός σε μία τέτοια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-Ποτάμι. Σε επίπεδο διαπροσωπικό, εξίσου μεγάλο ενθουσιασμό προκαλούν στο Βερολίνο και τα δύο ενδεχόμενα: 1) Ένας πρωθυπουργός Τσίπρας μνημονιακός και με παρτενέρ ΝΔ και Ποτάμι είναι η απόλυτη απαξίωση ενός ηγέτη που παρουσιάστηκε ως αταλάντευτα αντιμνημονιακός, ενώ 2) ο παραγκωνισμός του μία και καλή από την πρωθυπουργία θα προκαλέσει τρομακτική ικανοποίηση, ειδικά στους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες. Ωστόσο, πολιτικά ο Αλέξης Τσίπρας είναι ακόμη απαραίτητος. Δεν υπάρχει άλλος ηγέτης που να μπορεί να περάσει το… επεξεργασμένο μνημόνιο του Οκτωβρίου από Βουλή και κοινωνία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ