Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Το κλισέ του σοκ

Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη

Είναι κάποιες υποθέσεις που, από όποια μεριά κι αν τις πιάσεις, όσο σοβαρές κι αν είναι, την έχουν την πλάκα τους. Μάλλον, όσο πιο σοβαρές είναι, τόσο περισσότερο. Η υπόθεση της συλλογής των τηλεφωνικών αρχείων της Verizon στις ΗΠΑ από την κυβέρνηση, μετά από άκρως απόρρητη δικαστική εντολή, είναι μια από αυτές. Και όπως κάθε καλή ιστορία, δε σταματάει ποτέ στο πρώτο κύμα. Το πρόγραμμα PRISM που έφερε στο φως η Washington Post και αφορά την άμεση πρόσβαση που έχει η αμερικανική κυβέρνηση στα αρχεία των μεγαλύτερων εταιριών που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο παγκοσμίως (Microsoft, Yahoo, Google, Facebook, PalTalk, AOL, Skype, YouTube, Apple) ήρθε αμέσως μετά για να δέσει το γλυκό.

Η παρουσίαση ενός λαού, ή κι ενός πλανήτη ακόμα, ως σοκαρισμένου μπροστά σε τέτοιου είδους αποκαλύψεις, προσεγγίζει σε γραφικότητα τα καντούνια στην Κέρκυρα και τα χωριά του Πηλίου. Στην εποχή της αδιάκοπης ροής πληροφοριών δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που έπεσε από τα σύννεφα στο άκουσμα αυτών των δύο ειδήσεων, απλούστατα γιατί όλοι ξέρουμε, λιγότερο η περισσότερο, ποια ήταν τα μέτρα που ήταν πρόθυμη να πάρει η Αμερική στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου και το βαθμό που η κυβέρνηση της χώρας ήθελε να τα ξεχειλώσει, εκμεταλλευόμενη το φόβο των πολιτών, για να εδραιώσει τον απόλυτο έλεγχο των πληροφοριών και, κατ’ επέκταση, του κράτους και της εξουσίας.

Ο Μπάρακ Ομπάμα, 4μιση χρόνια αφού χαρακτηρίστηκε η μεγάλη ελπίδα της Αμερικής μετά το σκοταδισμό της διακυβέρνησης Μπους, συνεχίζει να αποτυγχάνει παταγωδώς όσον αφορά τις προσδοκίες που γέννησε στον κόσμο. Το ζήτημα, βέβαια, είναι αν τον ενδιαφέρει πλέον κάτι τέτοιο. Ο 44ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, που στήριξε τη δημοτικότητά του σε έναν αέρα αλλαγής και ανανέωσης και υποστηρίχθηκε σχεδόν μαζικά από τους ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος που έβλεπαν το βαθμό της επιρροής του Μπους να ξεπερνά τα όρια και τη σχέση του με τον λαό να αγγίζει και να ξεπερνά τα όρια της χειραγώγησης, δεν δείχνει να ιδρώνει και πολύ στην προσπάθεια να δικαιώσει τις προσδοκίες των ψηφοφόρων του, καθώς δεν έχει πραγματοποιήσει παρά ελάχιστες από τις αλλαγές που προανήγγειλε. Τήρησε μετριοπαθή στάση αναφορικά με τη διακοπή των αμερικανικών πολεμικών επιχειρήσεων, τις οποίες διακήρυττε πως θα διακόψει, δε βγήκε επί της ουσίας ποτέ σε ανοιχτή κόντρα με τις επιχειρήσεις και τα κολοσσιαία οικονομικά λόμπι και, κυρίως, υιοθέτησε μεγάλο μέρος του Patriot Act, του άκρως αμφιλεγόμενου νόμου του προκατόχου του που κάμπτει σε επικίνδυνο βαθμό την αντίληψη περί ελευθεριών του πολίτη. Πάνω σε αυτό το νόμο, επί της ουσίας, πάτησε και για τη δικαστική εντολή που του επέτρεψε να παρακολουθεί μέσω της Verizon 121 εκατομμύρια ανθρώπους και, αν δεχτούμε και το δημοσίευμα της Washington Post, ακόμα περισσότερους ανά τον κόσμο.

Όμως οι Αμερικανοί μόνο άμοιροι ευθυνών δεν είναι. Όχι μόνο το είδαν να έρχεται όλο αυτό, έχοντας ουσιαστικά για μια οκταετία παραδοθεί στην κάθε ανοησία του Μπους, αλλά και είναι σαφές ότι πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού στηρίζει ενσυνείδητα τις κινήσεις και τις πράξεις της εκάστοτε ηγεσίας, είτε αυτή είναι του Μπους είτε του Ομπάμα. Ο φόβος, άλλωστε, είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο. Το πραγματικά ανησυχητικό όμως είναι το μερίδιο του πληθυσμού που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης και επιμένει να τηρεί στάση αδράνειας, επιτρέποντας επί της ουσίας να δικάζεται το μέλλον και τα δικαιώματά του ερήμην. Μπορεί οι Times της Νέας Υόρκης να επιτίθενται στον Ομπάμα τονίζοντας ότι χρησιμοποιεί σε βαθμό κατάχρησης, για χάρη των εταιρειών, τις εξουσίες που διαθέτει και ο Patriot Act θα πρέπει να καταργηθεί άμεσα, όμως η μεγάλη μερίδα του κόσμου μαζεύεται και υπερθεματίζει όταν ο Διευθυντής Μυστικών Υπηρεσιών Τζέιμς Κλάππερ τονίζει πως «αυτές οι αποκαλύψεις θέτουν σε κίνδυνο την προσπάθεια της κυβέρνησης να διασφαλίσει την ασφάλεια της χώρας και να την προστατεύσει από κάθε απειλή στο μέλλον».

Επί της ουσίας, το σοκ έχει πια εξελιχθεί σε πολύ μεγάλο κλισέ. Αυτοί που γνωρίζουν δε σοκάρονται, και έχουν ήδη αποφασίσει τη στάση που θα κρατήσουν σε κάθε περίπτωση. Αυτοί που δε γνωρίζουν και (λέμε ότι) σοκάρονται, θα επιτρέπουν πάντα σε άλλους να διαμορφώνουν την άποψη και τις ενέργειές τους, οπότε το σοκ είναι κάτι στιγμιαίο και ουσιαστικά δεν επιφέρει καμία, μα καμία αντίδραση, πέραν της άνευ όρων παράδοσης σε κάθε λογής παραλογισμό. Και μη σπεύσει κανείς να πει ότι είναι γνώρισμα των Αμερικανών. Και εμείς εδώ συνεχίζουμε ως χώρα, να δίνουμε απλόχερα την εμπιστοσύνη μας σε παρατάξεις που, μέσα στη Βουλή, αρνούνται με καμάρι το Ολοκαύτωμα, βάζοντάς μας σε σκέψεις για λανθασμένη ή επιβαρυμένη εγκεφαλική λειτουργία κοντά 1 εκατομμυρίου Ελλήνων. Η ραθυμία στη γνώση και η αδράνεια στην αντίδραση είναι, δυστυχώς, παγκόσμιο σύμπτωμα της εποχής.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Διεθνές Δικαστήριο: Εντολή στο Ισραήλ να αναλάβει δράσεις για τον λιμό στη Γάζα
Τα νέα μέτρα ζητήθηκαν από τη Νότια Αφρική, στο πλαίσιο της εν εξελίξει προσφυγής της με την οποία κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα
Διεθνές Δικαστήριο: Εντολή στο Ισραήλ να αναλάβει δράσεις για τον λιμό στη Γάζα
Θεσσαλονίκη: Πασίγνωστο μαγαζί στο κέντρο ανοίγει ξανά – Με μπιφτέκι, πατάτες κομπλέ
Ο Νίκος Νυφούδης μιλάει στον Τύπο Θεσσαλονίκης για το νέο εγχείρημα δίνοντας μας τα πρώτα insights του νέου «Τίφφανυς» στον πεζόδρομο της Ικτίνου
Θεσσαλονίκη: Πασίγνωστο μαγαζί στο κέντρο ανοίγει ξανά – Με μπιφτέκι, πατάτες κομπλέ