Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Δεν περιμέναμε ποτέ πως θα λαμβάναμε μηνύματα της ευρωπαϊκής πολιτικής από τις εκλογές στο Λουξεμβούργο. Το βαθύτατα συντηρητικό Δουκάτο, άλλωστε, είχε τον ίδιο πρωθυπουργό εδώ και δεκαοκτώ χρόνια. Ο λόγος, βέβαια, για τον πασίγνωστο στην Ελλάδα Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες στην πρωθυπουργία, η προηγούμενη κυβέρνηση του Λουξεμβούργιου πολιτικού έπεσε από τους συγκυβερνώντες Σοσιαλιστές μετά από σκάνδαλο παρακολούθησης και υποκλοπών πολιτικών.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής ανέδειξαν το κεντροδεξιό CSV του Γιούνκερ πρώτο κόμμα με 33,7% και 23 έδρες, αφήνοντας πίσω τους Σοσιαλδημοκράτες του LSAP (20,2%) με 13 έδρες, όσες και το Φιλελεύθερο Κόμμα (DP), ενώ 6 έδρες εξασφάλισαν οι Πράσινοι. Ήταν όμως τέτοιο το μένος κατά του Γιούνκερ που τα τρία άλλα κόμματα αποφάσισαν να αγνοήσουν τον πρώην πρωθυπουργό και να κάνουν κυβέρνηση μόνοι τους!
Γράψαμε πως παίρνουμε μαθήματα πολιτικής από το Λουξεμβούργο. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον, τα τρία κόμματα με 32 έδρες έριξαν στο καναβάτσο τον Γιούνκερ και όχι το εκλογικό σώμα του Λουξεμβούργου που τον ανέδειξε πρώτο, αν και με απώλειες από την περασμένη φορά πράγμα λογικό μετά το σκάνδαλο υποκλοπών. Όμως, το ίδιο ακριβώς θα μπορούσαν να είχαν κάνει και τα τρία κόμματα στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές. Μπορεί οι Σοσιαλδημοκράτες να παίζουν παιχνιδάκια με ρητορική που θυμίζει Ελλάδα – περί «κόκκινων γραμμών» για να μπουν σε κυβέρνηση με τη Μέρκελ – όμως αν πράγματι το ήθελαν θα μπορούσαν να έχουν οι ίδιοι αναλάβει την Καγκελαρία! Παραμύθια της Χαλιμάς είναι τα υπόλοιπα. Μαζί, Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Ντίε Λίνκε συγκέντρωσαν τις 319 έναντι 311 των Χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ.
Το αστείο μάλιστα ήταν πως ούτε οι Σοσιαλδημοκράτες, ούτε οι Πράσινοι (που βέβαια δεν ήθελαν και τη φθορά της συγκυβέρνησης με τη Μέρκελ) θέλησαν να συνεργαστούν με τη Ντίε Λίνκε, τη μόνη πολιτική δύναμη που πρότεινε μία άλλη κυβέρνηση δίχως Μέρκελ. Αυτά για να ξέρουμε τι κυβέρνηση ετοιμάζουν οι Γερμανοί.
Κι αν το πρώτο είναι αριθμητικό και αυταπόδεικτο, το δεύτερο έχει περισσότερο να κάνει με τον ίδιο τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Αυτός ο δεξιότατος πολιτικός, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με την πρωτοπορία, είχε ταράξει την Ευρώπη με δηλώσεις του στο γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ. «Όποιος νομίζει ότι τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης στην Ευρώπη έχουν λυθεί κάνει ένα γιγαντιαίο λάθος», έχει πει σε συνέντευξή του τον περασμένο Μάρτιο. Και συνέχισε ασταμάτητος: «Προσωπικά τρομάζω από την ομοιότητα των καταστάσεων στην Ευρώπη του 2013, με αυτές πριν από 100 χρόνια», προσθέτοντας ότι και τότε η ιδέα ότι θα γινόταν ένας πόλεμος στην Ευρώπη φάνταζε εξωφρενική. «Οι δαίμονες δεν έχουν εξαλειφθεί, απλά κοιμούνται», κατέληγε για να σημειώσει πως «για την γενιά μου το ευρώ ήταν όχημα για την ειρήνη, τώρα δεν ισχύει αυτό».
Μόνο λίγες εβδομάδες μετά, το σκάνδαλο υποκλοπών τον έριχνε με συνοπτικές διαδικασίες. Τα άλλα κόμματα έκαναν τα πάντα για να μην μείνει στην εξουσία παρότι κέρδισε. Και ο Γιούνκερ δεν θα ξαναμιλήσει για την Ευρώπη και το ευρώ.
