Του Γιώργου Καλλίνη
Καμιά φορά μοιάζει να υπάρχει κυβέρνηση μόνο και μόνο για να υπάρχει. Κάνοντας μια γύρα στην επικαιρότητα, πραγματικά προκύπτουν τόσο σημαντικά ζητήματα που απορώ πως οι κυβερνώντες δεν έχουν να πουν τίποτα για αυτά.
Παράδειγμα: υπάρχουν πλέον κοντά 6 εκατ. Έλληνες στα όρια της φτώχειας, πάνω δηλαδή από τη μισή χώρα. Μιλάει ο πρωθυπουργός το Σάββατο στην επετειακή εκδήλωση της ΝΔ και δεν αναφέρεται καθόλου τι θα κάνει με αυτούς τους πολίτες. Είπε μάλιστα: «Γιατί πριν ένα χρόνο η συζήτηση ήταν πόσο ακόμα θα ανέβει η ανεργία. Ενώ τώρα η ανεργία άρχισε σταθερά να υποχωρεί!». Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα που μπορεί να κάνει πλέον αυτή η κυβέρνηση, αλλιώς θα το έλεγε. Θα το φώναζε.
Η τωρινή κυβέρνηση ακολουθεί τις οδηγίες και τις απαιτήσεις των δανειστών, ενώ ταυτόχρονα διευκολύνει συγκεκριμένα συμφέροντα (τράπεζες, μεγάλα ΜΜΕ, βιομήχανους) και όταν έρθει οποιοδήποτε λογιστικό θετικό αποτέλεσμα στην οικονομία το κάνουν σημαία και πανηγυρίζουν. Και το χειρότερο όλων είναι ότι προσπαθούν να απλώσουν και ένα τεράστιο πέπλο φόβου πάνω από τα κεφάλια των πολιτών ότι μόνο αυτή η οδός υπάρχει για τη χώρα μας.
Σε τελική ανάλυση αν υπάρχει μόνο αυτή η οδός, ας την ακολουθήσουν και άλλες κυβερνήσεις, δεν χρειαζόμαστε τους ανθρώπους που μας οδήγησαν σε αυτήν να απολαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις. Το μόνο θετικό από την θητεία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι η πολιτική φθορά που υπόκεινται οι κυβερνώντες, η οποία είναι το ελάχιστο τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσουν και μάλιστα με διακριτικότητα και αξιοπρέπεια.
Σαν μην φτάνουν τα προηγούμενα, καθημερινό φαινόμενο έχουν γίνει παρεμβάσεις ανθρώπων από τα ίδια τα κυβερνώντα κόμματα για το πώς πρέπει να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Η νεότερη παρέμβαση ήρθε από τον Απ. Τζιτζικώστα (πρώην στέλεχος της ΝΔ), ο οποίος πρότεινε την παραίτηση του πρωθυπουργού για να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Δηλαδή, δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα πλέον στα σενάρια που αφορούν το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων. Ο υπουργός υγείας δε, εξέφρασε ξεκάθαρα ότι όλοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τις εκλογές.
Όταν θα έρθει η ώρα για τις προεδρικές εκλογές, εάν η Βουλή συμφωνήσει σε έναν υποψήφιο τότε η θητεία θα συνεχιστεί, εάν όχι θα πάμε σε εκλογές. Τόσο απλά, πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Έχει σημασία να μην συνεχίσει να εξευτελίζεται η πολιτική σκηνή της χώρας και οι πολίτες να επανακτήσουν ορισμένη πίστη σε αυτήν. Αυτό φυσικά αφορά και την αντιπολίτευση, η οποία οφείλει να παρουσιάζεται πιο τυπική στους θεσμούς, όπως την ψήφιση ΠτΔ. Δηλαδή να μην τη χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης στην κυβέρνηση.
Το πολιτικό παιχνίδι με τις προεδρικές εκλογές είναι δυστυχώς δυσανάλογα μεγάλο και έρχεται σε τεράστια αντιδιαστολή με τα καθημερινά βάσανα των πολιτών. Τα πράγματα θα έπρεπε να είναι απλά. Έγιναν εκλογές, βγάλαμε κυβέρνηση το 2012 και ανέλαβε το δικαίωμα να κυβερνήσει. Μετά από περίπου 2,5 χρόνια, η ζωή των ανθρώπων έχει χειροτερέψει και δεν αναμένεται κάποια ανακούφιση. Είναι λοιπόν υποχρέωση της κυβέρνησης να πει ξεκάθαρα ότι από εδώ και εμπρός έτσι θα είναι τα πράγματα και να αφήσει τους πολίτες να αποφασίσουν εάν θέλουν νωρίτερα αλλαγή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, μέσω διαδηλώσεων και δημοσκοπήσεων ή ακόμη και ενός δημοψηφίσματος. Είναι θέμα των πολιτών και όχι των πολιτικών αν θα γίνουν πρόωρες εκλογές.
Η χώρα πορεύεται σε εκλογές δυστυχώς με το γνωστό ελληνικό τρόπο –υποσχέσεις, μεγαλοστομίες, γκρίνιες. Δεν υπάρχουν ευχάριστες εκπλήξεις, ίσα-ίσα μια επιστροφή σε παλιές, διχαστικές εποχές. Η μόνη ερώτηση που μένει να απαντηθεί είναι αυτή: πως θα συμπεριφερθούν οι εκατομμύρια πολίτες που υποφέρουν όταν ερωτηθούν για την επόμενη μέρα;
